Fontainebleau

Het was al weer enige tijd geleden dat ik in Fontainebleau ben geweest. In 2008 was ik voor de laatste keer in bleau geweest. Ik had me de laatste jaren niet meer zo geïnteresseerd in boulderen en was meer gericht op klimmen. Nadat ik van mijn lange trip terug was gekomen had ik me al gerealiseerd dat als ik moeilijker wilde klimmen dat dat het makkelijkst zou gaan als ik toch nog ietsjes sterker zou zijn en dan met name in mijn vingers en armen. Ik heb me bedacht dat dat het beste gaat door veel te boulderen, campussen en krachttraining te doen.

Afgelopen 4 weken had ik een krachtblok gehad. Net voordat ik naar bleau zou gaan had ik een week rust gehouden omdat ik voelde dat mijn lichaam en mijn huid daaraan toe was. Ik had nog steeds weinig huid van het boulders bouwen en boulderen in Hohenfels. Na deze rustweek voelde ik klaar om weer eens een kijkje te gaan nemen in Bleau. Ik had afgesproken om met Tim Reuser en Michiel Nieuwenhuijsen 3 dagen te gaan. Donderdag avond vertrekken en zondag avond terug.

Eerst was het de bedoeling om te gaan kamperen maar door de extreme kou hebben we uiteindelijk toch maar gekozen voor het Formule 1 hotel. Achteraf gezien was dit een goede keuze omdat we dan savonds lekker warm konden zitten en nog even wat laatste intel konden verzamelen over de boulders die we graag wilde proberen.

De eerste dag zijn we naar Coquibus Long Vaux gegaan. Michiel en Tim wilde daar Satan I Helvete (8b) proberen. Ikzelf was wat minder optimistisch en wilde eerst eens kijken hoe het boulderen in bleau aanvoelde en hoe het met de vingers ging. Nadat we hadden opgewarmt in Les assis (7a) hebben Michiel en ik nog een boulder gedaan waarvan we dachten dat het 7b+ was maar later tot de conclusie waren gekomen dat het een stuk makkelijker was. Eenmaal opgewarmblok van Satan gelopen. Ik heb nog even kort Los Banditos (7c+) geprobeerd maar dat t zijn we naar het was weinig succesvol. Ik had een foto gezien op internet en de boulder ziet er erg vet uit maar ik snapte er niks van dus ben snel naar doorgelopen naar Michiel en Tim. Vlakbij Satan zat nog een 7a+ (Pente Douce) die er erg vet uitzag maar die wel echt een klote landing had. Nadat een goede spot van Michiel durfde ik uiteindelijk toch een poging te doen. Jammer dat ik was vergeten het einde te bekijken dus dat leverde nog wel even een stress momentje op maar met wat gehark kon ik toch het blok op komen.

Roman en Suzanne hadden ons inmiddels vergezeld en daarna hadden we al snel besloten om naar een ander gebiedje te gaan. Roman, Michiel en Tim zijn naar Rocher de Bouligny gegaan en ik ben met Suzanne naar Gorge du houx gegaan. Ik kon daar nog L' arete (7a+) en Gargantoit (7a) doen.

De dag erop zijn Tim en Michiel naar Apremont Envers gegaan. Ze wilde daar L'Apparemment proberen. Ik had besloten dat ik op Cuvier wat dingen wilde proberen en later door zou lopen naar Cuvier Rempart waar ik hun dan weer zou ontmoeten. Op Cuvier kon ik nog L'aerodynamite (7b+) en onderweg naar Cuvier Rempart kon ik nog Sisyphe (7b+) klimmen. Later kwam ik erachter dat er voor L' Aerodynamite ook nog een elegantere manier bestond om het blok op te klimmen ipv de walrusmethode die ik had gebruikt. De tweede klimdag kon ik afsluiten met Big mamma Assis (7a) en een goede poging in Noir Desir (7c) Deze boulder had ik jaren geleden al eens geprobeerd maar kon ik toen helaas niet klimmen. Michiel en Tim waren inmiddels gaan werken in Gourmandise raccourci (8a+) Veel te moeilijk voor mij, maar wel leuk om te kijken!


Big Mamma Assis
picture: Roman van der Werf


De dag erop hadden we maar een korte klimdag omdat ik een beetje op tijd terug wilde rijden. Na een snel ontbijtje zijn we weer terug gegaan naar Cuvier rempart. We hadden heel enthousiast besloten om op te warmen in een mooi uitziende kant 7a+ naast sideways daze (8b) Na lange tijd prutsen konden Tim en ik de boulder toch klimmen. Michiel besloot zijn huid te sparen voor de 8a+ die hij graag af wilde maken. Na de w-up ben ik snel naar Noir Desir gelopen die ik dit keer snel af kon maken. De wrijving was perfect dit keer! De dag ervoor waren al de hele dag mensen bezig geweest in de boulder en nu was ik de eerste deze dag. 2 pogingen en ik stond op het blok. Fijn om te voelen dat ik weer een beetje in mijn oude vorm begon terug te komen en natuurlijk dat de training die ik had gedaan zijn vruchten af begon te werpen.


Nadat ik Laser (7a) nog had gedaan was ik wel uitgeboulderd. Terug bij Michiel en Tim bleek dat ze beide Gourmandise raccourci hadden geklommen. Voor Michiel was dit de eerste 8a+ in bleau en voor Tim zijn eerste 8a+ in het algemeen! Helaas was er geen filmpje van de beklimming. Wel heb ik nog foto's gemaakt van Tim en Michiel. Hiernaast een foto van Michiel




Het volgende weekend bleau staat al weer in de planning nu maar hopen dat de condities net zo goed zijn als deze keer!

Filmpje hohenfels

Na enige tijd wachten hier dan toch nog het filmpje van hohenfels.
Volgende keer hopelijk in betere kwaliteit.

Hohenfels again

Een late update van iets wat al weer 3 weken geleden is gebeurt maar het duurde even voordat ik de foto's en filmpjes had verzameld en bewerkt. Met name het maken van een film was nieuw voor mij. Jammer was dat ik er afgelopen weekend pas achter kwam dat de kwaliteit op de camera ingesteld stond op slecht, dus de kwaliteit laat nog wat te wensen over. Maar daar hebben we weer van geleerd dus volgende keer beter.

29 januari was ik 's ochtends al vroeg vertrokken samen met Wessel, Erik en Wouter. Het plan was om naar Hohenfels te gaan. De voorspellingen waren niet zo goed; lichte sneeuw, wind en een maximum temperatuur van -2 graden stond op het programma. De keer ervoor was het ook koud maar scheen af en toe nog de zon en stond er bijna geen wind.

Voor mij was dit de derde keer op Hohenfels en ik was dit keer goed voorbereid met een kort klimtouw, gordel en staalborstels. De keren ervoor had ik steeds een sector over geslagen omdat deze er niet zo mooi uitzag. Na nog eens in de topo te hebben gekeken besloot ik toch nog maar eens een kijkje te gaan nemen in deze sector. In de sector Spielplatz zat nog een 7a boulder op een kant; Cypress hill die 3 sterren kreeg in de topo en een van de mooiste boulders moest zijn in de Eifel.

Na enig zoekwerk hadden we dan toch de boulder gevonden waar het om ging. Een hoge kant met een slechte landing. Geen streep magnesium te zien en ik moet zeggen dat het er zonder magnesium niet echt aantrekkelijk uitzag. Nadat ik mezelf daaroverheen had gezet en een beetje had opgewarmd ben ik toch maar voorzichtig gaan voelen en was het uiteindelijk toch wel erg mooi. Omdat de boulder erg hoog was en ik toch wel een beetje schik had voor het einde ben ik toch even de bovenkant uit gaan checken. Bij inspectie van de eindgreep trok ik de gehele eindgreep ter grote van een voetbal uit de wand. Achteraf blij dat ik daar toch niet naar toe ben gesprongen. Na de boulder even gepoetst te hebben en een methode gevonden te hebben kon ik de boulder toch redelijk snel klimmen.

Na Cypress Hill zijn we naar een andere sector gegaan waar Wouter Wessel en Erik ook nog wat geboulderd hebben. Wessel ik en Wouter konden daar nog een 6c+ boulderen en erik heeft wat gestoeid met zijn al pijnlijke huid op een veel te ruwe boulder. Na deze sector zijn we naar de boulder Kernspaltung (7c+) gelopen. Dit was de boulder waar ik eigenlijk voor was gekomen. Ik wilde graag kijken of ik weer wat sterker was geworden en nu de boulder kon klimmen zoals deze geopend was. Al snel had ik een goede methode gevonden en na een 6 tal pogingen kon ik deze boulder klimmen. Fijn om te merkten was dat ik me weer een sterker voelde dan de vorige keren dat ik hier was. Het is altijd prettig om te merken dat de training die je doet effect heeft.

Erik kon hier vlakbij nog zijn eerste 6a boulder klimmen en Wouter kon nog een 7a+ klimmen. Bij Wessel overheerste met name de kou die hem ervan weerhield om veel te doen deze dag. Wouter heeft later deze dag nog een 7a+ (virus ) gedaan en ik had nog voor het filmpje Virus en Bad boy gedaan zodat ik impressie filmpje kon maken van Hohenfels.

Filmpje volgt later

Trainen

Na mijn Spanje trip in Oktober/November ben ik langzaam de belasting binnen weer wat op gaan voeren. Ik heb het plan opgepakt wat ik in eerste instantie had na mijn klimtrip in 2010. Om beter te worden moet ik toch ietsjes sterker worden. Ik heb me voorgenomen om meer te gaan boulderen. Begin december ben ben ik ondanks het slechte weer met Erik een kort weekendje naar de Pfalz geweest. Voor hem was het de eerste keer buiten klimmen. Ondanks de regen hebben we toch wat kunnen boulderen. Ik kon nog enkele klassiekers op Haard klimmen. Wat wel even wennen was aangezien je daar geen magnesium meer mag gebruiken. Ondanks het slechte weer was het toch fijn om weer even in de Pfalz te zijn. Er zitten in de Pfalz heel veel boulders die niet bekend zijn en er is ook nog heel veel potentie om nieuwe boulders te openen. Begin 2011 had ik met Roman al eens een blok gepoetst wat inmiddels ook al is geopend. Een nieuwe boulder topo van de Pfalz zal voorlopig niet verschijnen en de boulders die er zitten worden veelal geheim gehouden. Aangezien het voor mij redelijk dicht bij is en een stuk goedkoper is dan naar bleau te rijden vind ik het toch de moeite waard om wat meer tijd te steken in het achterhalen waar de verschillende boulders liggen. Ik zit inmiddels op het boulderforum en daar worden maandelijks nieuwe gebieden en boulders gepost. Het is geen Fontainebleau maar veel van de nieuwe boulders hebben topouts en zien er schitterend uit.

sinds November is het eigenlijk alleen maar slecht weer geweest dus van veel buiten klimmen is weinig gekomen. Begin December ben ik met Wessel nog een dagje naar Hohenfels geweest. Dit is een gebiedje in de Eifel wat er in de topo erg mooi uit zag. Bij aankomst moet ik zeggen dat het me een beetje tegen viel. Veel boulders waren bedekt onder een dikke laag mos. Nadat we ons daaroverheen hadden gezet hebben we toch nog een dag heerlijk geboulderd. Veel van de boulders konden wel een borstel gebuiken maar na het borstelen kwamen er mooie boulders tevoorschijn. Een boulder konden we die dag niet klimmen. Kernspaltung 7c+/8a is een licht overhangende boulder met een krachtig begin gevolgt door een klein sprongetje. De staande start konden we wel doen maar de zitstart lukte nog niet. Ik had al wel het idee dat ik deze boulder wel moest kunnen klimmen. Bij terugkomst in de klimhal had ik deze boulder even nagebouwd aangezien het makkelijk was soortgelijke bewegingen in de hal te schoeven.


Voor oud en nieuw hadden we tickets geboekt om met z'n vieren (Vivienne, ik, Maartje en Erik) naar Margalef te gaan. Ik heb nooit iets gehad met oud en nieuw en daarom was dit voor mij de ideale kans om het land te ontvluchten. Oudejaarsavond heeft bij ons bestaan uit het kijken naar de zonsondergang op Balco de L'ermita en een groot vuur maken waarop we vervolgens lekker hebben gebarbecued onder het genot van een wijntje en een biertje. Het was voor mij veruit de beste oudejaarsavond tot nu toe. We waren om 22:30 eigenlijk alle 4 al wel klaar om naar bed te gaan. Na nog een klein drankje in de bar zijn we om 23:45 richting camping gegaan. Zonder enige streep vuurwerp gingen we het nieuwe jaar in waarna we om 12:01 in bed lagen. DE drie dagen dat we in Spanje waren hebben we schitterend weer gehad. De tweede dag was het het warmst, het was zelfs zo warm dat het te warm was om in Laboratori iets moeilijks te proberen. Ik kon de eerste dag Tsunami (7c) op laboratori afmaken. Daarnaast had ik nog een andere route geprobeerd waarvan ik dacht dat het 8a was. Uiteindelijk bleek het 8b/+ te zijn (Guiris go home) Ik kon niet alle passen maken maar ik moet wel zeggen dat het een geniale route was en dat het zeker de moeite waard is om deze nog een keer te proberen. De tweede dag kon ik tot mijn verbazing een 7c onsight klimmen op balco de L'ermita. De laatste klimdag waaide het 's ochtends erg hard enw as het bewolkt. Het heeft zelfs even wat geregend. 's middags klaarde het op en werd het opnieuw warm. Samen met Erik heb ik 7 routes geklommen op Cami de L'ermita daarna kon ik nog Laura afmaken die de keer ervoor niet lukte.

Na deze 3 daagse trip voelde ik me weer een stuk fitter dan voordat ik weg ging. Toen ik weer terug in de hal kwam ben ik verder gegaan met het bouwen van routes in het dak. Ik probeer 3 keer in de week te trainen. 1 dag enkele routes klimmen en de rest van de tijd boulderen en campussen. Over de afgelopen 1,5 maand ben ik het campussen op aan het bouwen. Ik ben begonnen met voeten en ben inmiddels al zonder voeten aan het campussen en geisoleerde vingers aan het trainen.

Afgelopen weekend was ik met Ulf en Luuk nog een dagje gaan boulderen in de Eifel. Ondanks dat Ulf het niet zo zag zitten om naar Hohenfels te gaan wilde ik daar toch wel graag een paar uurtjes naar toe. Ik wilde namelijk kijken of ik door de training al wat sterker was geworden zodat ik de boulder nu wel kon klimmen. Na even kort te hebben uitgewerkt kwam ik tot de conclusie dat er een betere methode was dan dat ik vorige keer had uitgedokterd. Uiteindelijk met enkele kleine aanpassingen (waaronder 2 verschillende schoenen) kon ik de boulder redelijk snel klimmen.
Ik had aan mijn linker voet de bandit en aan de rechter kant een pontas lace dit omdat de bandit al een stuk zachter was waardoor ik de toehook beter kon leggen. De boulder is geopend door sebastian Spauwen en volgens de topo is het toegestaan om de boulder met onderliggend blok te klimmen. Toch denk ik dat de boulder een stuk lastiger word wanneer dit niet benut word dus wellicht als ik er nog een keertje kom probeer ik het nog een keertje zonder. Het gebied is in ieders geval zeker de moeite waard om naar toe te gaan. Neem alleen wel een goede borstel mee.

Terug van weg geweest

Na een lange radiostilte leek het mij weer eens een goed idee om wat met mijn blog te gaan doen. Sinds de vorige post ben ik lange tijd geblesseerd geweest en er was daarom weinig op klimgebied om te posten.

Niet dat er gedurende dit jaar niks spannends is gebeurd maar door mijn blessure was mijn aandacht wat meer gericht op andere zaken.

Ijsland

In Februari 2011 ben ik naar Ijsland geweest om Valdimar eens op te zoeken en te ervaren hoe Ijsland in de winter is. Het was een geweldige ervaring en het land heeft een goede indruk achter gelaten. Gedurende de twee weken die ik in Ijsland ben geweest heb ik me verbaasd over hoe groot dat land eigenlijk is en hoeveel routes en boulders er nog geopend kunnen worden. Valdimar had mij meegenomen naar het klimgebied Hnappavellir. Door alle smeltende sneeuw en de watervallen die van de rots af liepen krijg je alleen een heel ander beel dan wanneer er een mooi zonnetje staat. Al met al wel een mooi gebied met veelal korte en boulderachtige routes. Gedurende de 10 dagen dat ik daar ben geweest hebben we allerlei soorten weer voorbij zien komen.
We hebben enkele schitterende dagen gehad maar ook storm met windsnelheden van boven de 150 km/h. Opvallend was dat deze uiterste binnen een tijdsbestek van 24 uur op konden optreden. Wat veel indruk heeft gemaakt is wandeling naar een plek met veel vulkanische activiteit. Dit was ook de eerste keer dat ik door zo'n diepe sneeuw heb gelopen, over 3 km hebben we dan ook 3 uur gedaan. We hebben nog een nieuw gebied gevonden een beetje gelijkwaardig aan Hnappavellir alleen dan minder overhangend. Hier was nog geen route behaakt en nog plek voor meer dan 400 routes. Jammer dat het alleen zo ver weg lag van Reykjavik. Van alle klimgebieden die we gezien hebben heeft Vesturhorn wel het meeste indruk gemaakt. Valdimar had al eens gehoord dat hier veel potentie was om nieuwe boulders te openen. We hebben niet eens heel het gebied gezien maar het zag er geweldig uit. Mooie blokken met goede landingen en zo ver je kon kijken granieten blokken.

Impressie Vestuhorn



Na Ijsland ben ik weer gaan proberen te klimmen, in eerste instantie ging dat erg goed. Ik had het rustig aan opgebouwd, maar toch was het steeds wel wat gevoelig. Uiteindelijk ging het steeds beter tot ik weer op een niveau van rond de 7a zat. Ik merkte toen al wel dat ik veel aan stabiliteit in mijn schouders had verloren. Met name mijn linker schouder begon steeds gevoeliger te worden.

Bali
Eind mei ben ik samen met Vivienne vertrokken voor 2 weken Naar Bali (Indonesië) Het was niet mijn eerste keuze voor een verre reis maar ben blij dat ik toch mee ben gegaan. Ik heb echt ontzettend genoten van onze vakantie in Bali. De reis viel me erg mee, kan nooit zo goed stil zitten maar gelukkig was er een goede supply aan films en series aan boord. In Bali aangekomen hebben we tegen alle adviezen toch een scooter gehuurd omdat we graag iets van het eiland wilde zien. We hadden een klein kaartje waar 60% van de wegen niet op stond maar al met al hebben we toch de weg kunnen vinden. Iedereen rijdt daar kris kras door elkaar en auto's worden links en recht ingehaald door scooters. Eigenlijk levensgevaarlijk en ieder jaar weer belanden tal van toeristen in het ziekenhuis. Ik heb wel even moeten wennen aan de rijstijl maar na enkele dagen had ik de smaak te pakken. Uiteindelijk denk ik dat je het beste maar met het verkeer mee kunt gaan. Dit hield dan wel in dat ook wij links en rechts overal tussendoor moesten schieten. We hebben uiteindelijk een plan gemaakt om het hotel te verlaten en een 3 daagse tocht om het eiland te maken. De trip begon met een lekke band en kort daarna werden we staande gehouden door een agent. Wij waren zo ongeveer de enige niet Balinezen op een scooter en als dat nog niet genoeg opviel dan was het wel onze felgekleurde zomerkleding en teenslippers. Aangezien ik geen internationaal rijbewijs heb kregen we dus een bekeuring. We waren hier al voor gewaarschuwd en in eerste instantie moesten we 500.000 rupiah betalen. Ten minste dat liet de zeer onvriendelijke agent ons in zijn boekje zien. We hadden de tactiek van tevoren al bepaald en hebben de agent uiteindelijk voor 100.000 rupiah omgekocht wat zo'n 8 euro is. De rondreis was een bijzondere ervaring omdat je op plekken komt waar je normaal met een excursie niet zo snel komt. Bali zelf is erg toeristisch maar zodra je het binnenland ingaat zien je een hele andere kant van Bali. We hebben op Bali veel dingen gezien en gedaan waaronder; gesnorkeld, gedoken waarbij we ook Manta roggen hebben gezien, 6 dagen gesurft en we zijn nog een dag door de jungle gaan raften. Toen we uiteindelijk weer terug naar Nederland gingen hadden we in totaal 900 km op de scooter rond gereden en zo een hele mooie goede indruk van Bali gekregen.



Tijdens het Raften op Bali voelde ik mijn linker schouder al. Een stekende pijn als ik flink aanzette met peddelen. Na Bali wilde ik weer gaan klimmen maar had toch weer opnieuw een beetje last van mijn vinger. Met de schouder ging het eigenlijk wel. Achteraf gezien ga je dan juist bewegingen ontwijken waarbij je last hebt waardoor je een hele verkeerde belasting op de schouder krijg. Toch leek het erop dat het steeds weer wat beter ging. Totdat ik bij monk mijn enkele flink kneusde. Tijden mijn werk kon ik alleen nog maar zittend behandelen waardoor mijn schouder toen echt geblesseerd is geraakt. Ik kon vanaf toen dus ook niet meer klimmen. Erg demotiverend om iedere keer weer te starten met klimmen en dan weer te moeten stoppen. Ik had al eens zo'n episode gehad in december waarbij ik ook weer begonnen was en toch weer opnieuw last kreeg.

Gelukkig kon ik mijn gedachte even van het klimmen afzetten en me richten op mijn werk. Daarnaast hadden Vivienne en ik besloten om ons piepkleine appartementje midden in het centrum van Tilburg te gaan verruilen voor een "echte" woning aan de rand van Kaatsheuvel. De woning heeft twee verdiepingen en is voor ons, verhuurd geweest als senioren woning. Ons geluk was dat de woning gerenoveerd werd voordat wij erin kwamen. Beneden een nieuwe keuken, wc en badkamer en ook boven een nieuwe badkamer. De rest moesten we helaas zelf doen. De tuin is erg groot (25 meter diep) en ook de ligging (zuidwesten)is erg prettig. Voor binnen en buiten hadden we nog van alles nodig dus maanden voordat we erin konden was ik het internet al af aan het struinen op zoek naar hout, meubel en spullen die we nodig hadden. De meubels hebben we uiteindelijk zelf gemaakt waardoor we wel enkele maanden aan het klussen ben geweest.

Spanje
Tijdens de verbouwing en verhuizing heb ik niet meer geklommen. Ik had een vakantie geboekt in oktober om dan met Valdimar te gaan klimmen in Spanje. In mijn achterhoofd had ik bedacht dat ik het klimmen dan rustig buiten op kon bouwen. In de aanloop naar deze vakantie heb ik veel oefeningen gedaan met een dynaband. Ik ben zelf gaan experimenteren hoe ik het beste mijn schouder kon trainen. De standaard oefeningen kent iedereen wel maar dat maakt een geblesseerde schouder vaak nog niet klaar om weer te gaan klimmen. Eenmaal in Spanje aangekomen ben ik heel rustig weer gaan klimmen. De nadruk lag voor mij op het plezier weer terug te vinden in het klimmen en zonder pijn te kunnen klimmen. De eerste drie dagen was ik alleen met Valdimar en daarna is Vivienne een week langs gekomen. We hadden gepland om naar Barcelona te gaan. Vivienne en ik waren er al eens eerder geweest maar omdat ik toen zo nodig alle highlights in een middag te voet wilde doen had de stad niet zo'n goede indruk achter gelaten. Deze keer hadden we het anders aangepakt en zijn we lekker van terras naar terras over La Rambla gaan zwalken. Het was super mooi weer en hebben een heerlijke dag gehad. Het klimmen ging ook steeds beter. Al snel kon ik weer 7a's on sight klimmen en na 2,5 week klimmen kon ik tot mijn eigen verbazing een 7c flashen. De laatste anderhalve week ben ik steeds meer "moeilijke" routes gaan klimmen en heb zo de belasting langzaam opgevoerd. Mijn focus lag met name op langere routes. Ik had een mooie sector gevonden die recentelijk ontwikkeld was. Culample 4 is een nieuwe sector in Margalef met geweldige routes. Licht overhangend met mooie technische routes. Ik had me als doel gesteld dat ik wel graag nog een 8a wilde klimmen voor mijn 28ste verjaardag. Enkele dagen voor het einde van de trip had ik Laura (8a) op Balco de L'ermita geprobeerd maar dit voelde helemaal kansloos omdat de crux helemaal op het einde zat. Op de klimdag (11-11-11) lukte het me El guardià (8a) te klimmen in de sector Culample 4. Ik was erg blij maar ook totaal verrast. Ik had de route goed uitgewerkt maar de route voelde moeilijk aan en Valdimar had de route ook al geprobeerd maar zonder succes. Ik kon de route heel relaxed klimmen in de eerste poging na uitwerken. De route voelde niet aan alsof het op mijn tandvlees was en ik had nog tijd genoeg om onderweg te genieten. Valdimar kon zijn project (Darwin Dixit 8b+) klimmen wat wel grappig was aangezien we elkaars zekerpartner waren bij onze eerste 8b+sen. Hij kon ook nog de mooie route Sargantana Killer (8a+) klimmen op zijn laatste klimdag. Al met al een zeer geslaagde klimtrip waardoor ik weer echt zin heb gekregen om te gaan klimmen.

Als ik zo terug kijk moet ik wel zeggen dat ik erg verbaas ben over hoe snel het niveau weer terug is gekomen. Natuurlijk zit ik niet op het niveau waar ik was voor mijn blessure maar ik moet wel zeggen dat het niet onmogelijk voelt om daar weer op terug te komen. Het afgelopen jaar heb ik weinig gesport, wel heb ik goed op mijn voeding gelet en veel oefeningen gedaan voor core stability. Daarnaast heb ik hopelijk geleerd om beter met mijn lichaam om te gaan. Blessures horen er nu eenmaal bij zeker als je probeert steeds de grens te verleggen. Hopelijk weet ik de volgende keer beter wanneer ik moet stoppen

Home again

Ik ben inmiddels al weer een week terug uit Duitsland en afgelopen week zelfs alweer meteen begonnen met werken. Al met al is de overgang mij 100% meegevallen. Het werken beviel erg goed en het was ook wel weer leuk om na al deze maanden weer wat anders te doen.

Na mijn vorige blogbericht is het weer erg wisselvallend geweest. Al met al hebben we toch eigelijk iedere dag wel kunnen klimmen. Met mijn vinger is het over de afgelopen weken steeds beter gegaan. De keuze om de injectie te laten zetten is voor zover ik dat nu kan beoordelen de juiste geweest. Deze week ben ik ook weer begonnen met binnen te trainen. De aankomende maanden staat voornamelijk kracht op het programma dus dat wil zeggen veel specifieke oefeningen en boulderen!

Maar even terug naar de laatste 2 weken van mijn trip. Nadat Jerome, Mike en Ulf weer naar huis waren gereden hebben we nog enkele dagen erg mooi weer gehad. Het was koud maar daarnaast ook erg zonnig. Valdimar en Stefan wilde nog wel wat gaan boulderen. Ik kon nog niet echt boulderen maar vanwege mijn kennis van de omgeving kon ik mezelf toch nuttig maken als gids.








Daarnaast heb ik die dag vanwege het mooie licht nog een aantal fraaie boulder en landschapsfoto's kunnen maken.





De dagen erna is het weer eigenlijk alleen maar slechter geworden. Roman en Suzanne hadden afgesproken om nog een weekend langs te komen. Ondanks de slechte voorspellingen hebben we toch nog wel lekker kunnen klimmen. Roman en Suzanne hebben beide nog Superlative (8) gedaan. Deze extreemklassieker is de eerste 8 (7a) van duitsland en is geopend door Thomas Noltner en Wolfgang Gullich. De dag erop wist Roman nog Batman (8+) geheel in stijl op blote voeten te klimmen.




Hieronder nog een foto van Valdimar in dezelfde route.



Vanwege het slechte weer en mijn bioritme wat weer langzaam richting vroeg opstaan begon te gaan ben ik 's ochtends vaak met Valdimar gaan wandelen om bouldergebiedjes te bekijken. Stefan was S'ochtend vaak niet vooruit te branden en bleef dan nog lekker een paar uurtjes in zijn bed liggen.




We hebben een hoop blokken gevonden waar nog mooie boulders op geopend konden worden. In de pfalz zijn nog veel mogelijkheden voor het openen van nieuwe problemen. Ze zijn niet allemaal even briljant maar er zaten zeker enkele hele mooie blokken tussen. Jammer is wel dat de bouldertopo van de pfalz niet meer te koop is en de nieuwe topo al 3 jaar op zich laat wachten. Onlangs had ik ook begrepen dat de nieuwe topo maar 20% van de totale boulders zou gaan bevatten. De rest van de boulders word geheim gehouden.

Ik was al 4 keer eerder op zoek geweest naar een blok wat HAKA blok heet. Volgens de locals zaten er enkele mooie en harde boulders op. Het probleem was alleen dat niemand precies wist hoe je bij dit blok kunt komen. Na nog eens 10 klimmers te hebben gevraagd en weer kilometers in de regen door het bos te hebben gelopen hebben we het dan uiteindelijk gevonden. Ondanks de regen zag het er super mooi uit en op het blok zit een 8b, 8a, 7c+ en een 6c+. Hieronder een foto van het blok. De kwaliteit van de foto is erg slecht omdat het erg hard regende en het al bijna donker begon te worden. Maar het geeft ten minste een beetje een idee. Mooie overhang/dak met een top out.




Voor dit ene blok lag ook nog een nieuw bouldergebied met nog veel potentie voor het openen van nieuwe problemen. Het fijne aan boulderen in de pfalz is dat het voor mij toch een stuk dichterbij is dan Bleau en er toch nog veel mooie en moeilijke problemen zitten. Nadeel is wel dat veel van de boulders moeilijk te vinden zijn, zeker als je de omgeving niet goed kent.


Na de geslaagde speurtoch hebben we nog enkele dagen mooi weer gehad en lekker kunnen klimmen. Echt hele moeilijke dingen hebben we niet meer geklommen. Ik kon de laatste paar dagen nog lekker klimmen en heb nog veel makkelijke dingen gedaan. In deze laatste dagen zat voor mij nog wel een van de hoogtepunten van mijn klimtrip. De routes die ik in de pfalz klim zijn meestal allemaal super mooi. Toch zijn er altijd weer routes die uitblinken. Een van de laatste klimdagen klom ik nog een 7+. In de meeste andere gebieden kost dit geen enkele moeite, in de pfalz ligt dit toch vaak net even anders. Het mooie aan deze route was dat er vanalles inzat van een mooie sprong tot een subtiel pasje op een plaat en het mooiste van alles was nog wel dat de crux niet boven een haak was maar boven een Camlot. Door de afwisseling in de route en omdat ik het allemaal erg spannend vond was dit uiteindelijk nog een van de mooiste en beste routes die ik deze trip heb geklommen. Al met al een mooie afsluiter.

De laatste nacht in de bus merkte we al op dat het erg koud was. De dag erop zag alles wit van de rijp. Het had flink gevroren die nacht en dit was voor mij wel echt een teken om naar huis te gaan. Ik was van vorst in Spanje naar 40 graden in Spanje en weer opnieuw naar vorst in duitsland gegaan. In deze 9 maanden heb ik alle seizoenen voorbij zien komen wat ook wel een hele bijzondere ervaring was.









Na nog een dagje te hebben geklommen was het tijd om de pfalz te verlaten en richting huis te keren. Valdimar ging met mij nog enkele dagen naar Nederland om daar nog wat vrienden op te zoeken en te zien waar ik woonde.

Een laatste blik op de pfalz.




In Duitsland had ik al een bestelling gedaan van een aantal artikelen. Ik was de laatste weken ondanks mijn blessure weer helemaal gemotiveerd geraakt om te gaan trainen. Ik heb wat nieuwe doelen voor mezelf opgesteld en daar had ik ook nieuwe spullen voor nodig. Hieronder alvast wat foto's die een tipje van de sluier oplichten waar ik me de aankomende tijd meer mee bezig wil gaan houden.










Mijn doel voor deze trip was om 8b+ te klimmen en daarnaast mijn aantal 8ste graads routes te verdubbelen. Het eerste doel is wel gehaald, het laatste doel helaas niet. Ik wilde veel moeilijke routes doen in verschillende stijlen en dat is wel gelukt. Veel mensen hebben mij gevraagd of ik geen 8c wilde proberen of waarom ik geen 8c heb geklommen. Natuurlijk wilde ik dat wel klimmen maar voor mij was 8b+ het doel van deze trip. Ik ben meer een verzamelaar dan een jager in dat opzicht en ik klim liever 10 8a's dan 1 8b. De enige 8c die ik deze trip heb geprobeerd was te moeilijk voor mij. Misschien dat ik me in de toekomst nog wel meer wil toeleggen op een hoger cijfertje klimmen maar mijn interesse heeft altijd gelegen in het ontwikkelen van mezelf in verschillende stijlen.

Als ik zo terugkijk op deze trip kan ik niet zeggen dat ik veel sterker ben geworden. Ik merk wel dat ik mezelf verder hebt ontwikkeld op het gebied van probleemoplossend vermogen. Daarnaast heb ik meer gevoel gekregen voor bewegingen en een beter inzicht gekregen waar mijn zwakke punten liggen. Mentaal is Migranya Profunda een ontzettende overwinning geweest. Meestal is mijn moeilijkste route niet mijn mooiste route. In dit geval is profunda naast een van de mooiste routes die ik heb gedaan ook een van mijn moeilijkste en het definitieve hoogtepunt van deze trip. In Duitsland heb ik natuurlijk veel pech gehad op de eerste plaats met het weer maar daarnaast ook met mijn vingers. Veel mensen denken dat ik een slechte tijd heb gehad in Duitsland. Slecht is misschien niet het juiste woord, maar aan Spanje heb ik zeker een beter gevoel overgehouden. Toch heeft ook Duitsland enkele hoogtepunten gehad. Ik heb enkele routes gedaan die ik voorheen niet kon en La Traviata voelt ook wel echt als een overwinning omdat de route in een stijl was waarvan niet had gedacht dat het mij zou lukken.

Al met al was het een super mooie ervaring waar ik erg van genoten heb. Ik ga mijn BLOG aanhouden in de toekomst ik ga alleen een poging doen om hem in het engels te typen zodat ook de mensen waar ik afgelopen jaar mee bevriend ben geraakt kunnen lezen wat ik aan het doen ben. Ik wil als laatste nog even Evolv, Sterling en Gecko climbing bedanken voor de spulletjes die ze mij voor deze trip hebben geschonken!

Pfalz

Na een periode van lange stilte op mijn blog hier maar weer eens even een berichtje. Sinds mijn laatste bericht is er bij mij weinig gebeurd op klimgebied ik had namelijk nog steeds last van mijn vinger. Het weer in de frankenjura is de gehele periode dat we er gezeten hebben verre van optimaal geweest. De laatste 2 weken hebben we gekozen om een huisje te huren wat uiteindelijk wel een goede keuze is geweest.

In deze periode is Vivienne langegeweest. Ook heeft is mijn vader nog een weekendje langsgeweest en zijn roman en suzanne ook een nachtje blijven slapen in het appartement. Stefan en Valdimar hebben ondanks het slechte weer beide hun project (Plan b 8b) af kunnen ronden.

Door de blessure aan mijn vinger kon ik alleen makkelijke routes klimmen. Om het toch een beetje uitdagend te maken heb ik veel met Nuts en Camelots geklommen waardoor het toch wel een beetje spannend bleef. Door mijn Blessure maar met name omdat ik al zo lang in de Franken zat begon ik wel een beetje gedemotiveerd te raken en ik keek daarom ook uit om naar de Pfalz te gaan. Toch besloot ik op het laatste moment dat ik nog even langs de Dokter wilde met mijn vinger.

In Bamberg werkt Dr. Schoffl die veel onderzoek heeft gedaan bij klimmers en wat ook eigelijk de persoon is om naar toe te gaan bij een klimgerelateerde blessure. Doordat mijn afspraak op donderdag was zijn we nog 2 dagen langer in de Frankejura gebleven dan gepland. Afgelopen jaar had ik al tientallen artikels gelezen over de onderzoeken die hij gedaan heeft en nu was dit dan ook een mooie kans om hem eens te ontmoeten.

Prettig voor mij was dat deze man perfect engels sprak en dat maakte het dan ook makkelijk om te vertalen wat er gebeurd was. Na een korte echo bleek dat er niks kapot was en dat er alleen wat vocht in mijn vinger zat. Hij adviseerde mij om een spuit in mijn vinger te laten zetten wat ik eigelijk niet zo zag zitten. Na alles uit te hebben gevraagd heb ik uiteindelijk toch maar besloten om voor deze optie te gaan. Als ik het door iemand zou laten doen kon ik het het beste door hem laten doen bedacht ik me. Hij had wekelijks met dit soort gevallen te maken en wist waarschijnlijk ook het beste waar hij de spuit moest zetten. Nadat hij de spuit had gezet vertelde hij mij dat ik een week niet mocht klimmen en daarna weer rustig alles op mocht gaan bouwen. Na de injectie zijn we meteen doorgereden naar de Pfalz.

Ik had de Dokter alles uitgevraagd over of de spuit ook schade aan zou richten aan mijn pees en ringbanden. Na een gerustellende en lange uitleg had ik daarom besloten om voor deze optie te gaan. In mijn geval was het een overbelastingsblessure (door arque pockets pakken) waarbij het weefsel nog eens extra geprikkeld is geweest door een greep die precies op die plek heeft gedrukt in mijn project. De plek waar het vocht zat is een plek waar het vocht erg moeilijk weggaat en lang duurt voordat het helemaal weg is. Natuurlijk ben je niet blij met een injectie en wil je natuurlijk dat je eigen lichaam zelf de onsteking kan verwerken in mijn geval ben ik er van overtuigd dat ik voor de beste oplossing heb gekozen en ziet mijn vinger 5 dagen na de injectie er een stuk beter uit en voelt hij ook een stuk beter.

Appart is dan altijd dat wanneer je dit tegen andere mensen verteld die ook klimmen iedereen wel een verhaal heeft van een klimmer waarbij het niet goed is gegaan. Daarnaast lijkt het dan altijd of iedereen een dokter of een fysiotherapeut door precies te kunnen vertellen dat hetgene wat ik heb laten doen niet goed is geweest en waar ik nu allemaal wel niet op moet gaan letten. Al met al denk ik dat het een kleine blessure is die door de juiste opbouw snel onder controle zal zijn. Positief aan deze blessure is dat ik kennis heb gemaakt met de dokter waar ik al zo veel over heb gelezen en dat ik weet dat de Frankejura voor mij geen gebied is om te lang te verblijven omdat ik gewoon niet zo´n sterke vingers heb.




Inmiddels in de Pfalz aangekomen is het weer super mooi geworden. Gisteren zijn Ulf, Mike en jerome weer richting huis gegaan die hier voor twee dagen naar toe waren gekomen. Erg gezellig om iedereen weer eens te zien en samen te klimmen. Voor enkele was het al weer maanden geleden dat ze hun klimschoenen aanhadden gehad wat dan ook weer zorgde voor de nodige pijntjes.

Stefan in Gamba (9+)


De nieuwe Look van Ulf






Inmiddels ben ik ook weer super gemotiveerd om te gaan klimmen. Daarnaast realiseer ik me wel dat ik het rustig aan moet doen als ik terug kom en een goed opbouw moet hebben. Hier in de pfalz vemaak ik me prima door makkelijk routes te klimmen en foto´s te maken voor mijn BLOK artikel over de pfalz. Ik kan een beetje oefenen hier om met nuts en Cam´s te klimmen en de andere een beetje wegwijs te maken in dit gebied. Voor mij is het ook een mooie gelegenheid om wat meer te weten te komen over het boulderen hier. De laatste jaren zijn er veel nieuwe gebieden en boulders geopend die nog een beetje geheim worden gehouden. Nu we hier zo´n twee weken zitten komen we er langzaam maar zeker achter waar deze boulders zitten. Wanneer ik terug kom wil ik me weer meer toe gaan leggen op het boulderen en de Pfalz is een mooi gebied wat redelijk dichtbij ligt en waar veel mooie en verscholen boulders liggen maar voordat het zover is eerst nog anderhalve week hier.