Caliente

Nu eindelijk tijd voor een langer bericht op mijn blog. Afgelopen week is het warm geweest. Na 25 cm sneeuw op sommige plekken in catalunya afgelopen week is deze week erg warm geweest. Zo warm zelfs dat sommige gebieden te warm waren om te klimmen in de zon.

In margalef waren enkele sectoren die in de zon liggen en ik had me dan ook voorgenomen om daar eerst de routes af te werken voordat ik naar de sectoren ga die in de schaduw liggen. Op de meeste zonnige sectoren heb ik inmiddels wel alles gedaan wat ik wilde doen. Ik laat de sector el laboratori maar even voor wat het is. Deze sector ligt vol in de zon en de routes die daar zitten zijn kort en boulderachtig. Ideaal voor wanneer je net uit het indoor traininghonk komt. Aangezien ik nog een keer terug wil naar margalef leent deze sector zich uitstekend voor een kort bezoekje in de toekomst.

Op de sector Espadelles zitten nog een 6tal routes die ik nog graag wil doen. Dinsdag ben ik samen met wessel erg vroeg opgestaan om een 8b (batuka) daar uit te werken. Het is een 8b die al vanaf 11 uur in de zon komt en je moet er dus vroeg bij zijn of een bewolkte dag afwachten. Ik had al het ea over deze route gehoort en er ook al wat mensen in gezien. De boulder in het begin leek mij erg lastig. Ik had begrepen dat het ongeveer een 7b boulder was op pockets. Dit viel mijn uiteindelijk erg mee, natuurlijk had ik weer een super vage oplossing die voor mij perfect werkte. Het probleem voor mij was in het bovendste deel van de route. Het was erg frontaal klimmen en ik stond steeds erg uitgestrekt. Ik had dit uiteindelijk uitgewerkt en ik zat nog even te denken om de setjes eruit te halen omdat ik de route eigelijk niet zo heel mooi vond (waarschijnlijk omdat ik het erg lastig vond) en omdat het allemaal erg scherp was. Ik had in de boulder ook een blaar gekregen van een pocket. Uiteindelijk maar tegen mezelf gezegt dat het goed in om dingen te doen waar je niet zo goed in bent en dat het een goede training was om meer alround te worden.

Nadat wessel Telemaster (8a) had uitgewerkt besloten we allebij dat het te warm was om nog verder op deze sector te klimmen. We zijn hierna gaan luchen en zijn naar de sector Finestra gereden. Hier zat de 8a+ van Margalef. De route El Fustigator was een van de eerste 8a+sen in dit gebied ens taat bekend als een harde 8a+. Ik wilde deze route al een tijdje doen maar steeds schikte de route toch weer af om erin te stappen.
Uiteindelijk toch maar besloten om erin te gaan en de route goed uit te werken. Als snel was er wat belangstelling van een belg en een fransman. Tijdens het uitwerken van de route gaven ze me allemaal informatie waar ik niks mee kon. Ze vertelde me ook dat het onmogelijk was om een setje al klimmen in te hangen en dat ik via de 8c die er links van zat het setje moest in gaan hangen. 10 seconde later kon ik gewoon het setje inhangen vanuit de route zelf. Toen ze me daarna ook nog tips gaven hoe ik het beste om de crux (moeilijkste passage uit de route) heen kon klimmen ben ik maar gestopt met naar hun te luisteren. Ik vond dat de route gewoon rechtdoor ging en het leek aan de magnesiumsporen te zien dat het ook zo bedoeld was. De route was erg uitdagend voor mij met een aantal erg dynamische passen en een klein sprongetje aan het einde. Mijn huid was nog erg gevoelig van de 8b die ik eerder die dag uit had gewerkt, ik ik verwachte dan ook niet te veel van mijn poging.
Nadat ik de route gevisualiseerd had ging ik van start. Mentaal moest ik me er even over heen zetten dat ik een blaar op mijn vingers had en dat mijn huid erg pijn deed. Het ging allemaal goed. De crux deed ik tijden het uitwerken semi-dynamisch, nu kon ik gewoon statisch naar de volgende greep komen. Aan het einde nog even een onstabiel momentje en op de rust kon ik weer volledig herstellen. Het einde ging soepel en ik kon rustig de ketting (staat voor het einde van de route) clippen. Helemaal in mijn nopjes met deze route kon ik mijn materiaal uit de route gaan halen. Het was de 3de 8a+ die ik seccond go deed en deze route vond ik ook nog echt lastig ook!

De dag erop zijn Wessel en ik terug gegaan naar Telemaster (8a) en Batuka (8b). Mijn huid was nog steeds super gevoelig en alleen al kijken naar de route deed al pijn. De blaar die de dag erop was ontstaan was inmiddels open gegaan en het zag er allemaal niet al te best uit. De route zat helemaal in mijn hoofd, ieder treetje, iedere beweging. Mentaal mezelf weer even opgeladen om door de pijn van de gevoelige huid heen te gaan en een goede poging te doen.
Ik klom soepel door de eerste moeilijke passage heen. Halverwege zat een hele goede rust, ik keek naar mijn vinger en ik zat helemaal onder het bloed. De blaar was verder open gegaan. Ik dacht ok dan moet ik er maar helemaal voor gaan. na 10 minuten gerust te hebben begon ik aan het tweede deel van de route alles ging goed, tweede moeilijke passage ging soepel, maar daarna moest ik een pocket (2 vingergreep) pakken en die deed veel pijn aan de wond. Toch nog enkele passen doorgeklommen maar ik was afgeleid en verprutste het op de laatste moeilijke pas. Jammer, en die dag was het gezien de zon en mijn huid ook niet mogelijk om nog een poging te doen. Ik vond het met name jammer omdat ik echt het gevoel had alsof ik die route in de tweede poging had kunnen klimmen. Nadat ik gevallen was kwam ik ook bijna niet meer omhoog. Voor die ene poging kon ik me er overheen zetten om door de pijnlijke huid heen te klimmen maar om daarna naar de ketting te klimmen om mijn setjes eruit te halen was een hele opgave. Wessel deed die dag 2 hele goed pogingen in telemaster (8a) maar ook hij viel er bij de laatste moeilijke pas uit. We hebben besloten morgen ochtend terug te gaan voor onze projecten. Hopelijk heeft mijn huid er dan ook weer zin in.

Telkens wanneer we terug reden na onze klimdag kwamen we een hoop bekendheden tegen. Chris Sharma, Dave Graham, Jon Caldwell, Dani Andrada, Daila Ojeda, Enzo oddo, Nalle Hukkataival en andere. Ze waren allemaal daar op dezelfde plek. De sfeer was erg ontspannen en we kende Dave al van voorgaande klimdagen. Hij had ons al uitgenodigd voor een feest en om met hem te gaan klimmen in Oliana. Ze waren een film aan het maken en het leek ze leuk om ons ook te filmen. We hebben Chris 2 dagen bezig gezien in first round, first minute. Een 9b van 14 meter lang. Toen ik hem bezig zag voelde ik me zo´n ontzettende beginner. Het zag er allemaal zo strak en zo goed uit. Zeker de eerste dag leek het er erg op dat hij hem ging klimmen. Steeds weer zagen we hem het eerste stuk klimmen. Alleen dit stuk was al 9a+ en keer op keer deed hij dit weer foutloos. Helaas was het hem niet meer gelukt en hij is vandaag voor enkele maanden terug naar de states, dus we zullen hem er voorlopig niet meer in zien. Dave en Jon blijven hier nog een tijdje en we hebben afgesproken om even contact te houden. Dave vertelde dat hij erg dicht bij een beklimming van pappichulo (9a+) was en Jon had een nieuwe route behaakt in margalef waar hij heel enthausiast over aan het vertellen was en die hij zeker nog af wilde gaan ronden. We zullen ze dus zeker nog wel vaker zien.

Zelf merk ik dat ik ook veel vooruitgang heb geboekt. Zelfs meer dan ik in zo´n korte tijd had gehoopt. Ik had met Roman nog een discussie gehad over het verminderen van de mogelijkheid om maximale passen te maken. Dit met name omdat de routes in spanje toch vaak wat langer zijn dan in de frankenjura. Ik heb hier zeker nog even nagedacht en probeer dit nu op te vangen door ook veel kortere en boulderachtige routes te doen. Het doel is nog steeds om daar aan het einde van mijn trip naar toe te gaan voor 2 maanden en het zou leuk zijn als ik dan ook nog steeds fit ben om daar moeilijker routes te doen.
Ik merk met name dat ik beter kan herstellen in de routes. Als ik een rustpositie krijg kan ik daar 15 minuten blijven hangen en dan ben ik hersteld. Dit gevoel heb ik voorheen nog nooit gehad. Ook merk ik dat ik meer maximalere passen kan maken en dat ik deze passen ook meerdere achter elkaar kan maken zonder moe te worden. Een nadeel van deze vooruitgang is dat ik het moeilijk vind om te waarderen. Normaal als ik een 8a+ probeer komt het wel eens voor dat ik de passen niet kan. Vaak heb ik ook meerdere pogingen nodig om dit niveau te klimmen. Nu lukt het toch wel vaak in de tweede poging en kan ik me zelf nog fouten veroorloven. Ik heb nog enkele 8a+sen bewaard in margalef die ik graag on sight wil gaan proberen. Ik heb het idee dat ik nog net iets fitter moet worden en dat er dan misschien wel een kans bestaat dat het gaat lukken.

Morgen heb ik voorlopig weer even de laatste dag in Margalef. Wessel gaat zaterdag weer terug naar Nederland. Ik blijf dan nog 3 dagen achter met de jongens uit ijsland. Het plan is om naar Siurana te gaan en daar Migranya Profunda te gaan proberen. Ben benieuwd hoe dat het nu gaat. Er is nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan die route heb gedacht.

back @ Margalef

Even een kort berichtje want mijn tijd is bijna op. Afgelopen 2 dagen in margalef geklommen. We zijn naar een nieuw gebied geweest waar ik nog niet was geweest. Hieronde even kort de ticklist van 2 dagen klimmen

1 keer 7b+ On Sight
2 keer 7c On Sight

2 keer 7c+ On Sight

2 keer 8a+ Seccond go

Voor de lezers onder ons die niet weten wat On sight en flash betekend hier even een korte uitleg.

On sight

Wanneer een route zonder touwsteun word voorgeklommen zonder enige voorkennis te hebben. Dat houd in dat je de route niet eerder hebt mogen geprobeerd en dat je geen kennis hebt verkregen via andere klimmers.

Flash

Hierbij word de route ook weer zonder touwsteun voorgeklommen. Anders dan bij On sight mag je hierbij wel voorkennis verkrijgen door naar andere klimmers te kijken die de route aan het klimmen zijn of door te overleggen met iemand die de route al heeft gedaan. Je mag de route niet eerder geprobeerd hebben.

Rotpunkt
Wanneer de route word geklommen na uitwerken. De route dient hier ook weer te worden voorgeklommen en er mag geen gebuik worden gemaakt van touwsteunt

Rotpunkt Seccond go

Hetzelfde als hierboven alleen dan klim je de route in de eerste poging na het uitwerken.




Hieronder zie je nog enkele foto´s van Valdimar die ik genomen heb bij het gebied Balcó de L´ermita. Hij klom de route Palestina on sight (7c)

Zoals je kunt zien was het super lekker weer. Het is zo al voor bijna een week, hopelijk blijft het zo!

Tot snel hopelijk met dan wat meer nieuws ;)

Frio

Afgelopen week was het koud in Spanje. Ik heb veel foto´s gemaakt maar helaas maat de gare computer waar ik nu opzit het niet mogelijk om foto´s te uploaden. Die komen aankomende week nog wel. Vanochtend was het om 6 uur -8 in de bus. ´s avonds resulteerd dat in het vroeg naar bed gaan. Wat dan voor mij weer resulteerd in het wakker zijn om 3 uur en vervolgend 3 uur naar het plafon liggen gapen. Afgelopen dagen heb ik dat opgelost door ´s avonds maar mijn ipod mee naar bed te nemen en daar ´s nachts een film op te kijken en muziek te luisteren.

Afgelopen zaterdag had ik wessel opgehaald en was het schitterend weer het was ech t-shirt weer. Zie foto´s hierboven.

De dag erop was het ijzig koud en ik vertelde de jongens al dat het een soort kou is die je ook voelt als er sneeuw op komst is. Ze stonden me allemaal raar aan te kijken. Ik had de dag ervoor ook nog de weersvoorspellingen gekeken op meteo.cat. Een meestal betrouwbare website en deze schreef niks over sneeuw. Toch wist ik op deze ijzige dag mijn 8b project af te ronden. Meteen ben ik een kijkje gaan nemen in de route die ik eigelijk wilde doen de 8a+ start en dan de verlenging door de gehele grot knallen. Aan het einde van de dag had ik toch het idee dat het nog wat te moeilijk was.



S´avonds begon het een beetje te regenen en toen ik ´s ochtends op stond lag er 15 cm sneeuw. Dit in spanje! We kwamen in het dorpje aan en een dorpsbewoner rade ons af om het stijle pad naar beneden te gaan. Als we dat toch zouden doen en we gleden weg of kwamen vast te zitten zou hij ons niet komen halen. Na even overlegt te hebben en nog een goed naar mijn voertuig te hebben gekeken besloten we het er toch maar op te wagen. We waren hier ten slotte voor het avondtuur. Bij de eerste bocht begonnen we toch een beetje te glijden. Dus sneeuwkettingen uit de bus getrokken en rustig naar beneden gereden. Al met al een heel avondtuur om beneden te komen. Ik heb die dag nog 7c geklommen maar het was eigelijk te koud om te klimmen. We hebben een cafe opgezocht en ons die dag verwarmt. ´s avonds ook niet gekookt maar lekker tapas gegeten in een lokale bar.

De dag erop werden we wakker en scheen volop de zon. De sneeuw begon een beetje te smelten en we gingen richting st Linya. We namen dit keer het langer maar vlakkere pad. Aangekomen bij de grot zag het er erg nat uit, normaal regent het er stroomt het er een beetje van af nu lag er bijna 20 cm sneew op de rots te smelten ten minste dat was onze theorie. VEel routes waren nat zo ook mijn 8b+ project we besloten een korte 7c+ te doen aan de linker kant van de grot. De zon scheen heerlijk die dag en ondanks dat het meer op een winterspotgebied dan een klimgebied leek was klimmen goed mogelijk. Nadat we met z´n drieen de route hadden geklommen ben ik in de zon gaan liggen. Mijn project zag er te nat uit om te klimmen. Later die dag kwam de zon in de wand en het begon er steeds droger uit te zien. Uiteindelijk begon het toch te jeuken en heb ik toch maar een poging gedaan. Ik voelde me erg sterk in de eerste lengte, maar kon niet zo goed herstellen, halverwege de tweede lengte waren de grepen nog nat en twee meter verder viel ik eruit.

Een uur later met het laatste beetje zon in de wand deed ik nog een poging. De eerste lengte ging minder goed dan de eerste keer, maar ik kon zo snel door het eerste stuk klimmen dat ik bijna niet verzuurd was. Ik nam een lange pauze en kon volledig herstellen. Het tweede stuk ging super, ik kon voldoende spanning houden om niet uit de route te zwaaien en kwam bij de laatste rust aan. Hier heb ik weer erg lang gestaan. Ik wist hoe het einde ging maar het zag er nat uit en ik wilde hier zeker niet vallen. Ik wist snel door het laatste stuk heen te klimmen en de ketting te klimmen. Mijn eerste 8b+ was een feit. Aangezien het een erg nieuwe route was denk ik dat ik de seccond ascent heb gedaan. Zeker weten doe ik het niet maar ik was er toch wel blij mee. Toch ging ik twijfelen of het wel 8b+ was het ging immers toch best snel en best makkelijk. Misschien is het wel een makkelijke 8b+? Waarschijnlijk als ik nog meer in deze graag ga doen kan ik er meer over zeggen. Wanneer je hetzelfde einde klimt met een 7b+ begin was het 8b klinkt fair om het 8b+ te noemen als je als eerste lengte 8a+. S´avonds een klein feestje gehouden om mijn eerste 8b+ te vieren.

De dag erop zijn we naar terradets gegaan. Een gebied wat verder in het noorden ligt en wat ook weer wat hoger ligt. De zon scheen weer volop en er was geen wolkje te zien. Toch kwam de temperatuur niet boven 0 uit in de schaduw. Aangekomen onder de wand zag het er ok erg nat uit. Ook hier had de sneeuw geen positief effect gehad op de klimcondities. Omdat we geen topo konden kopen vroeg ik of ik van iemand de topo over kon tekenen. Zo precies als dat ik ben had ik 45 minuten later een exacte kopie van de topo. Na nog even in de zon te hebben gezeten ben ik even een paar keer de wand op en neer gelopen. Er waren maar een paar routes droog. Een van de lijnen die droog was was primera Linea een 8a. Ik dacht dat ziet er wel mooi uit, touw onder de rots gegooid, schoenen aangedaan gear up and go. ik kon overal super goed herstellen. Was wel een beetje aanhet prutsen in de crux maar kon daarna toch weer herstellen. 45 minuten later kon ik de ketting klippen. de eerste 8a on sight van de vakantie. Adriaan vertelde mij dat het ook wel logisch was als ik 8b+ kon klimmen. Toch was dat voor mij niet hetzelfde, en vertelde dat ik gewoon geluk had gehad.

Terradets

Toch wel een beetje onder de indruk van de 8a os wilde ik natuurlijk meer proberen. Ik probeerde nog 2 7c+sen maar got spanked in deze twee routes. 1 route maakte ik nog af en de dag erop deed ik de andere 7c+ al w-up. DAarna viel mijn oog toch weer op een 8a 50 minuten later kon ik ook hier de ketting weer clippen en deed ik mijn tweede 8a on sight. Misschien was het toch iets meer dan alleen geluk en begin ik eindelijk een beetje fit te worden.

Vandaag hebben we rustdag en gaan we richting Margalef. Ik heb daar nog wel een aantal routes die ik graag wil proberen. Adriaan gaat morgen naar huis en sakai heeft zojuist de trein gepakt. Vanaf morgen zijn wessel ik en de twee jongens uit ijsland er nog. Er is nog zo veel wat ik wil proberen en eigelijk heb ik nog maar zo weinig tijd. Maar goed word vervolgt.

A muerte

Zojuist heb ik Wessel van het vliegveld opgehaal, de grote verassing voor mij was dat adriaan er ook bij was. Hij had mij deze week nog gemailt maar had zijn email niet meer gelezen. Gelukkig is mijn bus groot genoeg en paste hij er nog bij. We gaan nu 2 dagen naar St Linya en dan gaan we even kijken. Ik heb gehoort van een super klein maar ook mooi gebiedje wat hier vlakbij ligt dus daar gaan we dinsdag even een kijkje nemen.

Gister hebben we ook in St linya geklommen. Laat in de middag kwamen Dave Graham en John Caldwell nog even een kijkje nemen. Anders dan bij Chris sharma en de andere beroemdheden uit de klimwereld waren deze gasten erg down to Earth en erg geinteresseerd waar Sakai en ik vandaan kwamen en wat we deden. Met name Dave was erg geinteresseerd en ik heb met hem ook enige tijd staan te praten over de blessures die hij de afgelopen jaren heeft gehad.

Dave vertelde dat hij erg onder de indruk was van de boulderhal monk. Hij vertelde: Those guys realy have there shit together and it looks amazing. Hij vertelde mij ook dat hij bezig was om meer lezingen te geven, en ook samen met john en Nalle. Hij zag het wel zitten om een paar dagen naar Eindhoven te komen en daar een lezing/training te geven en daarna ope en feestje wat platen te draaien.

Ik was gisteren weer in een (voor mij) super lange route aan het werken. Ik dacht steeds dat het 8a+ was maar begreep al van meerdere klimmers dat het toch wel 8b was. Dave probeerde deze route als W-up. Hij wilde deze route al jaren onsighten maar was bang om steeds bovenin eruit te valen. Dit gebeurde dan ook, hij harkte de route nog verder omhoog. Later hebben we nog even over deze route gediscussierd en kwamen tot de ontdekking dat we allebij helemaal kapot gingen in de eerste lengte die ¨maar¨7b+ was. De route is alleen zo afgeklommen dat het niet erg lekker klimt. We vonden het ook beide wel 8b, ik was blij dat ik niet de enige was de dit vond.

Donderdag was de derde dag dat ik mare del tano probeerde. Een opgewaardeerde 8a+ na een gebroken greep. Ik vond deze route erg lastig. Bovenin moest ik springen naar een greep die ik slecht kon zien. Ik was hier dan ook al een aantal keren gevallen. Na deze moeilijk pas kwam op zo´n 25 meter de crux. Echt goed herstellen kon ik niet in deze route omdat de plekken om te rusten niet echt geweldig waren. Donderdag begon ik vol goede hoop aan de route. De eerste poging eindigde in een vervelende val bij de sprong, ik had ook het gevoel dat ik nog niet echt opgewarmd was. De tweede poging kwam ik net voorbij de sprong en viel ik toen ik de aflopende greep moest matchen. De Volgende poging ging erg goed ik had de twee vrienden uit ijsland al verteld dat je bij de pas erna ook nog kon vallen, dit gebeurde dus ook. Ik was behoorlijk gefrustreerd zeker omdat ik erg dicht bij een beklimming was. De pas waar ik viel was niet super moeilijk maar ik was gewoon zo moe. De 4 de poging van deze dag eindigde weer bij de sprong, de wand lag inmiddels vol in de zon en het was eigelijk te warm om te klimmen.

Ik heb daarna wat gegeten en een lange tijd gerust. Vanwege mijn blessure heb ik weinig getrain voordat ik op vakantie ging. Toch heb ik veel cardio gedaan. Wat mij met name opvalt is dat ik veel pogingen op een dag kan doen. 10 minuten nadat ik helemaal kapot ben gegaan ben ik eigelijk al weer good to go.

De laatste poging van de dag. Ik wil het niet romatische maken als dat het al is maar de zon was toch echt onder aan het gaan. Alles ging goed, de sprong het matchen van de aflopende greep. Net voor de pas waar ik in mijn beste poging eruit was gevallen ging het weer wis, ik was zo moe en kon bijna niet meer vasthouden. Ondanks dat ik de route erg leuk vond wilde ik niet nog een keer omhoog. Ik schudde nog even met mijn rechter hand waarna de pas naar de verlossende eindgreep volgde, deze kon ik amper vasthouden wat resulteerde in een klein sprongetje naar de volgende greep. DAarna nog even gerust en rustig de route uitgeklommen. Nadat ik de setjes uit de route had gehaald en beneden kwam was het inmiddels al helemaal donker. De eerste 8b van de trip was een feit.

Diezelfde dag wisten Valdimar, Kjartan, en Sakai ook hun project te klimmen. Het was dus een mooie dag voor ons allen.

Morgen ga ik weer werken aan de lange 8b, ik was er gisteren erg dichtbij en heb een nieuwe methode gevonden aan het einde. Voor het eerst sinds mijn trip begin ik het gevoel te krijgen dat ik goed kan herstellen in de route. Het is nog steeds erg lang klimmen maar kan tussendoor bijna volledig herstellen. Dit is een gevoel wat ik nog niet eerder heb gehad. Hopelijk heeft ghet effect voor migranya Profunda aan dit project denk ik namelijk nog dagelijks wat een moie route is dat....

St Linya

Afgelopen paar dagen ben ik in St Linya geweest. Het weer is super geweest en ik heb daar 2 nieuwe projecten uitgezocht. Ik heb een lange 8a+ en een lange 8a+/8b uitgezocht. Om migranya profunda te klimmen en om uberhaubt wat meer in spanje te kunnen klimmen moet ik wat Stamina opbouwen. de 8a+ die ik heb uitgezocht is nog langer dan de andere route. De 8a+ is ongeveer een 35/38 meter lang en voelt voor mij harder dan Migranya profunda. Toch is het een leven wat binnen mijn bereik moet liggen en daarom heb ik ook besloten dat ik deze route moet kunnen klimmen. Ik ben daarom ook vastbesloten om de route te klimmen.
De 8a+ word gekenmerkt door een 7b+ begin die erg afgelomen is. Na een aantal goede rusten start op 20 meter het tweede deel van de route. Een korte boulder over de dakrand word gevolgt door een relatief makkelijk stuk waarna nog een ontzettende verre pas naar een aflopende greep volgt. In dit stuk ga ik helemaal dood van de vermoeidheid. Het grappige is dat toen ik gevallen was en ik keek naar mijn project rechts dat ik steeds op dezelfde hoogte uit de wand kom zetten. Ik heb nu twee rustdagen en morgen ga ik eens kijken of er wat vooruitgang in zit. Ik heb het gevoel dat ik niet echt verder kan voordat ik deze routes heb geklommen.
Wanneer ik de lange 8a+ heb geklommen volgt er een mooie mogelijkheid om de nieuwe 8a+ die ik vorige week heb gedaan als variant te klimmen op de 7b+. Het is een logische variant zijn om dan de hele wand door te knallen. Het grappige is dat ik me minder moe voelde na het doen van de 8a+ dan de 7b+. Toch denk ik dat de volledige lengte iets van 8b+ is. Het zou leuk zijn om een FA te doen van de volledige lengte. Ook als voelt het niet echt als een FA omdat ik niet degene ben die de haken erin heeft geplaatst.

Afgelopen dagen was erg leuk in St Linya, Chris Sharma, Dani andrada, Daila Ojeda, DAvid Gambus en andere goede klimmers waren aanwezig. Het was erg motiverend om deze klimmers aan het werk te zien. Leuk als je ziet dat iedereen dezelde passie heeft en dat zowel goed als minder goede klimmers gewoon lekker met elkaar bezig zijn. De sfeer gedurende zo´n dag is erg ontspannend en iedereen doet waar die zin in heeft.

Materiaal Update
voordat ik weg ging heb ik een hoop materiaal meegekregen, touwen, setjes, schoenen en een nieuw zekerapparaat genaamt de Trango Cinch. Ik moet zeggen dat ik erg te spreken ben over de Cinch zowel bij dik touw als bij dun touw zekert het geweldig. Het is een licht apparaat en is erg compact. DAarnaast blokkeerd het een stuk beter dan de grigri. Ik had hem eigenlijk gekregen zodat ik ook met de dunne touwen kon klimmen. Uiteindelijk vind ik de Cinch ook perfect werken in de dikkere touwen. Bij een grigri moet je het touw er echt doorheen trekken en ondanks dat het touw wat dikker word blijft het touw soepeltjes door de Cinch lopen. Een klein nadeel is dat we inmiddels zo gewent zijn aan het gebruik van een grigri dat het opnieuw wennen is om een zekerapparaat zoals de cinch te gebruiken. Met name het laten zakken met de Cinch is wennen maar na een week weet je ook niet meer beter.

Ik had van Setrlin een 9.2 (the nano) 9.5 (the fusion) en een 9.8 (Velocity) mm touw meegekregen. Ik heb met alle 3 de touwen geklommen. Ik moet zeggen dat voor alledrie de touwen wat te zeggen valt. Met name het dikkere touw (9.8 mm) is fijn om routes uit te werken en vertoon nog geen enkel etken van slijtagen. Toch is het door mij maar ook door alle mensen die langs zijn gekomen intensief gebruikt. Persoonlijk vind ik het 9.5 touw het fijnst, het is prettig met uitwerken niet te dik niet te dun en ook erg slijtvast. De Nano (9.2 mm) is ook echt een top touw maar is geen touwtje voor beginners. Ik vind het een heerlijk touw om lange routes mee te proberen. Het is zo licht en is zo soepel dat je bijna niet merkt dat je aan het touw zit.

Wat betreft mijn schoenen van Evolv, ben ik aangenaam verast over de predator. Toen ik innederland weg ging was dit model nog niet te koop. Ik had de schoen ingeklommen in de klimhal en toen wist ik niet zo goed wat ik er van moest vinden. Hier in buiten en met name in St linya makt de schoen een goede indruk en linkt heerlijk. De hak zit goed en de schoen is precies genoeg voor het overhangende werk. Ik heb naast de Nieuwe Predator ook nog een Pontas Lace en de Bandit bij. DE bandit heb ik nog niet mee geklommen, maar tot nu toe heb ik alle moeilijke routes op de Pontas Lace geklommen. Het is een precieze schoen met een goede hak. Het beste aan deze schoen vind ik de stijfheid. Het is een ontzettende stijven schoen en dat vind ik zelf erg prettig klimmen.

Nu ga ik even genieten van mijn rustdag en wat nieuwe gebieden bekijken. Tot snel