Na alle trainingen van de afgelopen maanden was het eindelijk weer eens tijd om echte rots te gaan voelen. Donderdagavond na mijn werk zijn we ( van links naar rechts Bob, Chantal, Stefan Teun en ik) naar de Frankenjura (Duitsland) afgereist om daar lekker een weekje te gaan klimmen. Voor mij was het doel om te kijken of de trainingen die ik gedaan had over de afgelopen
maanden effect hebben gehad. Daarnaast wilde ik kijken of ik Respectlos af kon ronden. Een route waar ik al 2 dagen in had gewerkt.
De reis viel een beetje tegen want we kwamen toch pas om 1 uur daar aan. We hadden een huisje gehuurd net zoals vorig jaar en uiteindelijk is dit een goede beslissing geweest aangezien het bijna iedere dag wel wat geregent heeft. Voor Chantal en Teun was het nog een beetje wennen aan de rots, Sefan, Bob en ik waren inmiddels al gewent en konden er vanaf dag 1 meteen tegenaan. Dag 1 werd gekenmerkt door regen waar we pas aan het einde van de dag een droge wand wisten te vinden. Ik wist deze dag nog een 7c+ te klimmen en bob wist nog een 6c+ te klimmen. De dag erna zag het weer er een stuk beter uit. We hebben eerst wat rond gereden daarna zijn we naar de Holzgauer wand gegaan. Bij deze wand was ik al 
veel vaker geweest en had er nog wel wat routes die ik wilde proberen. De routes die ik wilde proberen waren nat en dus besloot ik om samen met Stefan in Blowjob, een bekende 10- te gaan werken. Stefan had hier al eerder afgelopen zomer in gewerkt. Voor mij was het al enkele jaren geleden dat ik deze route had bekeken. De route is licht overhangend waarbij de crux aan het begin zit en word gekenmerkt door een moeilijke pas op de schouder. Het duurde bij mij wel een tijdje voor ik een passende oplossing had gevonden voor de crux. Stefan klom hem vrij vlot na het uitwerken maar gaf wel toe dat hij erg moe werd. Ik merkte dat het uitwerken moeizaam ging maar dat het klimmen van de route daarna aanvoelde als 7a. Ik kon goed herstellen terwijl ik hier normaal meer moeite mee had. Meteen schoot door mijn hoofd dat het harlopen, fietsen, roeien en andere cardio oefeningen misschien dan toch hun vruchten hadden afgeworpen.
De volgende dag heeft het de hele dag geregent waarbij bob in de stromende regen nog een 7b+ heeft gedaan. Maandag hebben we toch maar besloten om naar Rolandfels te gaan. Eerst hebben we nog even een kijkje bij klinge genomen maar dit was toch vrij nat. Rolandfels daarintegen bleek uiteindelijk geheel tegen de verwachtingen in redelijk droog te zijn. Meteen toen ik onder de wand stond ben ik naar Respectlos gelopen. Ik kon niet 
goed zien of de route droog was. Meteen heb ik mij ingebonden en ben een kijkje gaan nemen. Het was toch allemaal wel vrij nat maar de bewegingen kon ik makkelijk maken. We hadden het idee om hier nog enkele dagen achtereenvolgens terug te komen dus ik dacht dan gaat ik het toch maar proberen. Na de setjes erin gehangen te hebben en nog een nieuw trucje te hebben gevonden heb ik een lange rustperiode genomen. Met het idee om de passen even aan te gaan voelen deed ik een poging waarna ik 5 minuten later de eindhaak wist te clippen. Ik wist de route te klimmen met natte grepen en met het gevoel alsof ik lang niet alles had hoeven geven. Een beetje een anti climax op een route waar ik toch wel enige tijd naar toe geleefd had.
Diezelfde dag klom ik nog een 8a (Infiiziert) op Rolandfels. S´avonds heb ik maar een wijntje gedronken om mijn prestatie te vieren. De dag erop heb ik nog een klassieke 7c+ (loveparade) gedaan op Rolandfels. Woensdag hebben Stefan en ik nog in een schitterende 10- gewerkt op de Kuhkircher Wand. Helaas is de route ons beide niet gelukt. Stefan wist nog wel Lochverstarker (9+) te klimmen waar ik een hele mooie foto' van heb weten te maken.
