Caliente

Nu eindelijk tijd voor een langer bericht op mijn blog. Afgelopen week is het warm geweest. Na 25 cm sneeuw op sommige plekken in catalunya afgelopen week is deze week erg warm geweest. Zo warm zelfs dat sommige gebieden te warm waren om te klimmen in de zon.

In margalef waren enkele sectoren die in de zon liggen en ik had me dan ook voorgenomen om daar eerst de routes af te werken voordat ik naar de sectoren ga die in de schaduw liggen. Op de meeste zonnige sectoren heb ik inmiddels wel alles gedaan wat ik wilde doen. Ik laat de sector el laboratori maar even voor wat het is. Deze sector ligt vol in de zon en de routes die daar zitten zijn kort en boulderachtig. Ideaal voor wanneer je net uit het indoor traininghonk komt. Aangezien ik nog een keer terug wil naar margalef leent deze sector zich uitstekend voor een kort bezoekje in de toekomst.

Op de sector Espadelles zitten nog een 6tal routes die ik nog graag wil doen. Dinsdag ben ik samen met wessel erg vroeg opgestaan om een 8b (batuka) daar uit te werken. Het is een 8b die al vanaf 11 uur in de zon komt en je moet er dus vroeg bij zijn of een bewolkte dag afwachten. Ik had al het ea over deze route gehoort en er ook al wat mensen in gezien. De boulder in het begin leek mij erg lastig. Ik had begrepen dat het ongeveer een 7b boulder was op pockets. Dit viel mijn uiteindelijk erg mee, natuurlijk had ik weer een super vage oplossing die voor mij perfect werkte. Het probleem voor mij was in het bovendste deel van de route. Het was erg frontaal klimmen en ik stond steeds erg uitgestrekt. Ik had dit uiteindelijk uitgewerkt en ik zat nog even te denken om de setjes eruit te halen omdat ik de route eigelijk niet zo heel mooi vond (waarschijnlijk omdat ik het erg lastig vond) en omdat het allemaal erg scherp was. Ik had in de boulder ook een blaar gekregen van een pocket. Uiteindelijk maar tegen mezelf gezegt dat het goed in om dingen te doen waar je niet zo goed in bent en dat het een goede training was om meer alround te worden.

Nadat wessel Telemaster (8a) had uitgewerkt besloten we allebij dat het te warm was om nog verder op deze sector te klimmen. We zijn hierna gaan luchen en zijn naar de sector Finestra gereden. Hier zat de 8a+ van Margalef. De route El Fustigator was een van de eerste 8a+sen in dit gebied ens taat bekend als een harde 8a+. Ik wilde deze route al een tijdje doen maar steeds schikte de route toch weer af om erin te stappen.
Uiteindelijk toch maar besloten om erin te gaan en de route goed uit te werken. Als snel was er wat belangstelling van een belg en een fransman. Tijdens het uitwerken van de route gaven ze me allemaal informatie waar ik niks mee kon. Ze vertelde me ook dat het onmogelijk was om een setje al klimmen in te hangen en dat ik via de 8c die er links van zat het setje moest in gaan hangen. 10 seconde later kon ik gewoon het setje inhangen vanuit de route zelf. Toen ze me daarna ook nog tips gaven hoe ik het beste om de crux (moeilijkste passage uit de route) heen kon klimmen ben ik maar gestopt met naar hun te luisteren. Ik vond dat de route gewoon rechtdoor ging en het leek aan de magnesiumsporen te zien dat het ook zo bedoeld was. De route was erg uitdagend voor mij met een aantal erg dynamische passen en een klein sprongetje aan het einde. Mijn huid was nog erg gevoelig van de 8b die ik eerder die dag uit had gewerkt, ik ik verwachte dan ook niet te veel van mijn poging.
Nadat ik de route gevisualiseerd had ging ik van start. Mentaal moest ik me er even over heen zetten dat ik een blaar op mijn vingers had en dat mijn huid erg pijn deed. Het ging allemaal goed. De crux deed ik tijden het uitwerken semi-dynamisch, nu kon ik gewoon statisch naar de volgende greep komen. Aan het einde nog even een onstabiel momentje en op de rust kon ik weer volledig herstellen. Het einde ging soepel en ik kon rustig de ketting (staat voor het einde van de route) clippen. Helemaal in mijn nopjes met deze route kon ik mijn materiaal uit de route gaan halen. Het was de 3de 8a+ die ik seccond go deed en deze route vond ik ook nog echt lastig ook!

De dag erop zijn Wessel en ik terug gegaan naar Telemaster (8a) en Batuka (8b). Mijn huid was nog steeds super gevoelig en alleen al kijken naar de route deed al pijn. De blaar die de dag erop was ontstaan was inmiddels open gegaan en het zag er allemaal niet al te best uit. De route zat helemaal in mijn hoofd, ieder treetje, iedere beweging. Mentaal mezelf weer even opgeladen om door de pijn van de gevoelige huid heen te gaan en een goede poging te doen.
Ik klom soepel door de eerste moeilijke passage heen. Halverwege zat een hele goede rust, ik keek naar mijn vinger en ik zat helemaal onder het bloed. De blaar was verder open gegaan. Ik dacht ok dan moet ik er maar helemaal voor gaan. na 10 minuten gerust te hebben begon ik aan het tweede deel van de route alles ging goed, tweede moeilijke passage ging soepel, maar daarna moest ik een pocket (2 vingergreep) pakken en die deed veel pijn aan de wond. Toch nog enkele passen doorgeklommen maar ik was afgeleid en verprutste het op de laatste moeilijke pas. Jammer, en die dag was het gezien de zon en mijn huid ook niet mogelijk om nog een poging te doen. Ik vond het met name jammer omdat ik echt het gevoel had alsof ik die route in de tweede poging had kunnen klimmen. Nadat ik gevallen was kwam ik ook bijna niet meer omhoog. Voor die ene poging kon ik me er overheen zetten om door de pijnlijke huid heen te klimmen maar om daarna naar de ketting te klimmen om mijn setjes eruit te halen was een hele opgave. Wessel deed die dag 2 hele goed pogingen in telemaster (8a) maar ook hij viel er bij de laatste moeilijke pas uit. We hebben besloten morgen ochtend terug te gaan voor onze projecten. Hopelijk heeft mijn huid er dan ook weer zin in.

Telkens wanneer we terug reden na onze klimdag kwamen we een hoop bekendheden tegen. Chris Sharma, Dave Graham, Jon Caldwell, Dani Andrada, Daila Ojeda, Enzo oddo, Nalle Hukkataival en andere. Ze waren allemaal daar op dezelfde plek. De sfeer was erg ontspannen en we kende Dave al van voorgaande klimdagen. Hij had ons al uitgenodigd voor een feest en om met hem te gaan klimmen in Oliana. Ze waren een film aan het maken en het leek ze leuk om ons ook te filmen. We hebben Chris 2 dagen bezig gezien in first round, first minute. Een 9b van 14 meter lang. Toen ik hem bezig zag voelde ik me zo´n ontzettende beginner. Het zag er allemaal zo strak en zo goed uit. Zeker de eerste dag leek het er erg op dat hij hem ging klimmen. Steeds weer zagen we hem het eerste stuk klimmen. Alleen dit stuk was al 9a+ en keer op keer deed hij dit weer foutloos. Helaas was het hem niet meer gelukt en hij is vandaag voor enkele maanden terug naar de states, dus we zullen hem er voorlopig niet meer in zien. Dave en Jon blijven hier nog een tijdje en we hebben afgesproken om even contact te houden. Dave vertelde dat hij erg dicht bij een beklimming van pappichulo (9a+) was en Jon had een nieuwe route behaakt in margalef waar hij heel enthausiast over aan het vertellen was en die hij zeker nog af wilde gaan ronden. We zullen ze dus zeker nog wel vaker zien.

Zelf merk ik dat ik ook veel vooruitgang heb geboekt. Zelfs meer dan ik in zo´n korte tijd had gehoopt. Ik had met Roman nog een discussie gehad over het verminderen van de mogelijkheid om maximale passen te maken. Dit met name omdat de routes in spanje toch vaak wat langer zijn dan in de frankenjura. Ik heb hier zeker nog even nagedacht en probeer dit nu op te vangen door ook veel kortere en boulderachtige routes te doen. Het doel is nog steeds om daar aan het einde van mijn trip naar toe te gaan voor 2 maanden en het zou leuk zijn als ik dan ook nog steeds fit ben om daar moeilijker routes te doen.
Ik merk met name dat ik beter kan herstellen in de routes. Als ik een rustpositie krijg kan ik daar 15 minuten blijven hangen en dan ben ik hersteld. Dit gevoel heb ik voorheen nog nooit gehad. Ook merk ik dat ik meer maximalere passen kan maken en dat ik deze passen ook meerdere achter elkaar kan maken zonder moe te worden. Een nadeel van deze vooruitgang is dat ik het moeilijk vind om te waarderen. Normaal als ik een 8a+ probeer komt het wel eens voor dat ik de passen niet kan. Vaak heb ik ook meerdere pogingen nodig om dit niveau te klimmen. Nu lukt het toch wel vaak in de tweede poging en kan ik me zelf nog fouten veroorloven. Ik heb nog enkele 8a+sen bewaard in margalef die ik graag on sight wil gaan proberen. Ik heb het idee dat ik nog net iets fitter moet worden en dat er dan misschien wel een kans bestaat dat het gaat lukken.

Morgen heb ik voorlopig weer even de laatste dag in Margalef. Wessel gaat zaterdag weer terug naar Nederland. Ik blijf dan nog 3 dagen achter met de jongens uit ijsland. Het plan is om naar Siurana te gaan en daar Migranya Profunda te gaan proberen. Ben benieuwd hoe dat het nu gaat. Er is nog geen dag voorbij gegaan dat ik niet aan die route heb gedacht.