A muerte

Zojuist heb ik Wessel van het vliegveld opgehaal, de grote verassing voor mij was dat adriaan er ook bij was. Hij had mij deze week nog gemailt maar had zijn email niet meer gelezen. Gelukkig is mijn bus groot genoeg en paste hij er nog bij. We gaan nu 2 dagen naar St Linya en dan gaan we even kijken. Ik heb gehoort van een super klein maar ook mooi gebiedje wat hier vlakbij ligt dus daar gaan we dinsdag even een kijkje nemen.

Gister hebben we ook in St linya geklommen. Laat in de middag kwamen Dave Graham en John Caldwell nog even een kijkje nemen. Anders dan bij Chris sharma en de andere beroemdheden uit de klimwereld waren deze gasten erg down to Earth en erg geinteresseerd waar Sakai en ik vandaan kwamen en wat we deden. Met name Dave was erg geinteresseerd en ik heb met hem ook enige tijd staan te praten over de blessures die hij de afgelopen jaren heeft gehad.

Dave vertelde dat hij erg onder de indruk was van de boulderhal monk. Hij vertelde: Those guys realy have there shit together and it looks amazing. Hij vertelde mij ook dat hij bezig was om meer lezingen te geven, en ook samen met john en Nalle. Hij zag het wel zitten om een paar dagen naar Eindhoven te komen en daar een lezing/training te geven en daarna ope en feestje wat platen te draaien.

Ik was gisteren weer in een (voor mij) super lange route aan het werken. Ik dacht steeds dat het 8a+ was maar begreep al van meerdere klimmers dat het toch wel 8b was. Dave probeerde deze route als W-up. Hij wilde deze route al jaren onsighten maar was bang om steeds bovenin eruit te valen. Dit gebeurde dan ook, hij harkte de route nog verder omhoog. Later hebben we nog even over deze route gediscussierd en kwamen tot de ontdekking dat we allebij helemaal kapot gingen in de eerste lengte die ¨maar¨7b+ was. De route is alleen zo afgeklommen dat het niet erg lekker klimt. We vonden het ook beide wel 8b, ik was blij dat ik niet de enige was de dit vond.

Donderdag was de derde dag dat ik mare del tano probeerde. Een opgewaardeerde 8a+ na een gebroken greep. Ik vond deze route erg lastig. Bovenin moest ik springen naar een greep die ik slecht kon zien. Ik was hier dan ook al een aantal keren gevallen. Na deze moeilijk pas kwam op zo´n 25 meter de crux. Echt goed herstellen kon ik niet in deze route omdat de plekken om te rusten niet echt geweldig waren. Donderdag begon ik vol goede hoop aan de route. De eerste poging eindigde in een vervelende val bij de sprong, ik had ook het gevoel dat ik nog niet echt opgewarmd was. De tweede poging kwam ik net voorbij de sprong en viel ik toen ik de aflopende greep moest matchen. De Volgende poging ging erg goed ik had de twee vrienden uit ijsland al verteld dat je bij de pas erna ook nog kon vallen, dit gebeurde dus ook. Ik was behoorlijk gefrustreerd zeker omdat ik erg dicht bij een beklimming was. De pas waar ik viel was niet super moeilijk maar ik was gewoon zo moe. De 4 de poging van deze dag eindigde weer bij de sprong, de wand lag inmiddels vol in de zon en het was eigelijk te warm om te klimmen.

Ik heb daarna wat gegeten en een lange tijd gerust. Vanwege mijn blessure heb ik weinig getrain voordat ik op vakantie ging. Toch heb ik veel cardio gedaan. Wat mij met name opvalt is dat ik veel pogingen op een dag kan doen. 10 minuten nadat ik helemaal kapot ben gegaan ben ik eigelijk al weer good to go.

De laatste poging van de dag. Ik wil het niet romatische maken als dat het al is maar de zon was toch echt onder aan het gaan. Alles ging goed, de sprong het matchen van de aflopende greep. Net voor de pas waar ik in mijn beste poging eruit was gevallen ging het weer wis, ik was zo moe en kon bijna niet meer vasthouden. Ondanks dat ik de route erg leuk vond wilde ik niet nog een keer omhoog. Ik schudde nog even met mijn rechter hand waarna de pas naar de verlossende eindgreep volgde, deze kon ik amper vasthouden wat resulteerde in een klein sprongetje naar de volgende greep. DAarna nog even gerust en rustig de route uitgeklommen. Nadat ik de setjes uit de route had gehaald en beneden kwam was het inmiddels al helemaal donker. De eerste 8b van de trip was een feit.

Diezelfde dag wisten Valdimar, Kjartan, en Sakai ook hun project te klimmen. Het was dus een mooie dag voor ons allen.

Morgen ga ik weer werken aan de lange 8b, ik was er gisteren erg dichtbij en heb een nieuwe methode gevonden aan het einde. Voor het eerst sinds mijn trip begin ik het gevoel te krijgen dat ik goed kan herstellen in de route. Het is nog steeds erg lang klimmen maar kan tussendoor bijna volledig herstellen. Dit is een gevoel wat ik nog niet eerder heb gehad. Hopelijk heeft ghet effect voor migranya Profunda aan dit project denk ik namelijk nog dagelijks wat een moie route is dat....