Na mijn vorige blogbericht is het weer erg wisselvallend geweest. Al met al hebben we toch eigelijk iedere dag wel kunnen klimmen. Met mijn vinger is het over de afgelopen weken steeds beter gegaan. De keuze om de injectie te laten zetten is voor zover ik dat nu kan beoordelen de juiste geweest. Deze week ben ik ook weer begonnen met binnen te trainen. De aankomende maanden staat voornamelijk kracht op het programma dus dat wil zeggen veel specifieke oefeningen en boulderen!
Maar even terug naar de laatste 2 weken van mijn trip. Nadat Jerome, Mike en Ulf weer naar huis waren gereden hebben we nog enkele dagen erg mooi weer gehad. Het was koud maar daarnaast ook erg zonnig. Valdimar en Stefan wilde nog wel wat gaan boulderen. Ik kon nog niet echt boulderen maar vanwege mijn kennis van de omgeving kon ik mezelf toch nuttig maken als gids.
Daarnaast heb ik die dag vanwege het mooie licht nog een aantal fraaie boulder en landschapsfoto's kunnen maken.
De dagen erna is het weer eigenlijk alleen maar slechter geworden. Roman en Suzanne hadden afgesproken om nog een weekend langs te komen. Ondanks de slechte voorspellingen hebben we toch nog wel lekker kunnen klimmen. Roman en Suzanne hebben beide nog Superlative (8) gedaan. Deze extreemklassieker is de eerste 8 (7a) van duitsland en is geopend door Thomas Noltner en Wolfgang Gullich. De dag erop wist Roman nog Batman (8+) geheel in stijl op blote voeten te klimmen.
Hieronder nog een foto van Valdimar in dezelfde route.
Vanwege het slechte weer en mijn bioritme wat weer langzaam richting vroeg opstaan begon te gaan ben ik 's ochtends vaak met Valdimar gaan wandelen om bouldergebiedjes te bekijken. Stefan was S'ochtend vaak niet vooruit te branden en bleef dan nog lekker een paar uurtjes in zijn bed liggen.
We hebben een hoop blokken gevonden waar nog mooie boulders op geopend konden worden. In de pfalz zijn nog veel mogelijkheden voor het openen van nieuwe problemen. Ze zijn niet allemaal even briljant maar er zaten zeker enkele hele mooie blokken tussen. Jammer is wel dat de bouldertopo van de pfalz niet meer te koop is en de nieuwe topo al 3 jaar op zich laat wachten. Onlangs had ik ook begrepen dat de nieuwe topo maar 20% van de totale boulders zou gaan bevatten. De rest van de boulders word geheim gehouden.
Ik was al 4 keer eerder op zoek geweest naar een blok wat HAKA blok heet. Volgens de locals zaten er enkele mooie en harde boulders op. Het probleem was alleen dat niemand precies wist hoe je bij dit blok kunt komen. Na nog eens 10 klimmers te hebben gevraagd en weer kilometers in de regen door het bos te hebben gelopen hebben we het dan uiteindelijk gevonden. Ondanks de regen zag het er super mooi uit en op het blok zit een 8b, 8a, 7c+ en een 6c+. Hieronder een foto van het blok. De kwaliteit van de foto is erg slecht omdat het erg hard regende en het al bijna donker begon te worden. Maar het geeft ten minste een beetje een idee. Mooie overhang/dak met een top out.
Voor dit ene blok lag ook nog een nieuw bouldergebied met nog veel potentie voor het openen van nieuwe problemen. Het fijne aan boulderen in de pfalz is dat het voor mij toch een stuk dichterbij is dan Bleau en er toch nog veel mooie en moeilijke problemen zitten. Nadeel is wel dat veel van de boulders moeilijk te vinden zijn, zeker als je de omgeving niet goed kent.
Na de geslaagde speurtoch hebben we nog enkele dagen mooi weer gehad en lekker kunnen klimmen. Echt hele moeilijke dingen hebben we niet meer geklommen. Ik kon de laatste paar dagen nog lekker klimmen en heb nog veel makkelijke dingen gedaan. In deze laatste dagen zat voor mij nog wel een van de hoogtepunten van mijn klimtrip. De routes die ik in de pfalz klim zijn meestal allemaal super mooi. Toch zijn er altijd weer routes die uitblinken. Een van de laatste klimdagen klom ik nog een 7+. In de meeste andere gebieden kost dit geen enkele moeite, in de pfalz ligt dit toch vaak net even anders. Het mooie aan deze route was dat er vanalles inzat van een mooie sprong tot een subtiel pasje op een plaat en het mooiste van alles was nog wel dat de crux niet boven een haak was maar boven een Camlot. Door de afwisseling in de route en omdat ik het allemaal erg spannend vond was dit uiteindelijk nog een van de mooiste en beste routes die ik deze trip heb geklommen. Al met al een mooie afsluiter.
De laatste nacht in de bus merkte we al op dat het erg koud was. De dag erop zag alles wit van de rijp. Het had flink gevroren die nacht en dit was voor mij wel echt een teken om naar huis te gaan. Ik was van vorst in Spanje naar 40 graden in Spanje en weer opnieuw naar vorst in duitsland gegaan. In deze 9 maanden heb ik alle seizoenen voorbij zien komen wat ook wel een hele bijzondere ervaring was.
Na nog een dagje te hebben geklommen was het tijd om de pfalz te verlaten en richting huis te keren. Valdimar ging met mij nog enkele dagen naar Nederland om daar nog wat vrienden op te zoeken en te zien waar ik woonde.
Een laatste blik op de pfalz.
In Duitsland had ik al een bestelling gedaan van een aantal artikelen. Ik was de laatste weken ondanks mijn blessure weer helemaal gemotiveerd geraakt om te gaan trainen. Ik heb wat nieuwe doelen voor mezelf opgesteld en daar had ik ook nieuwe spullen voor nodig. Hieronder alvast wat foto's die een tipje van de sluier oplichten waar ik me de aankomende tijd meer mee bezig wil gaan houden.
Mijn doel voor deze trip was om 8b+ te klimmen en daarnaast mijn aantal 8ste graads routes te verdubbelen. Het eerste doel is wel gehaald, het laatste doel helaas niet. Ik wilde veel moeilijke routes doen in verschillende stijlen en dat is wel gelukt. Veel mensen hebben mij gevraagd of ik geen 8c wilde proberen of waarom ik geen 8c heb geklommen. Natuurlijk wilde ik dat wel klimmen maar voor mij was 8b+ het doel van deze trip. Ik ben meer een verzamelaar dan een jager in dat opzicht en ik klim liever 10 8a's dan 1 8b. De enige 8c die ik deze trip heb geprobeerd was te moeilijk voor mij. Misschien dat ik me in de toekomst nog wel meer wil toeleggen op een hoger cijfertje klimmen maar mijn interesse heeft altijd gelegen in het ontwikkelen van mezelf in verschillende stijlen.
Als ik zo terugkijk op deze trip kan ik niet zeggen dat ik veel sterker ben geworden. Ik merk wel dat ik mezelf verder hebt ontwikkeld op het gebied van probleemoplossend vermogen. Daarnaast heb ik meer gevoel gekregen voor bewegingen en een beter inzicht gekregen waar mijn zwakke punten liggen. Mentaal is Migranya Profunda een ontzettende overwinning geweest. Meestal is mijn moeilijkste route niet mijn mooiste route. In dit geval is profunda naast een van de mooiste routes die ik heb gedaan ook een van mijn moeilijkste en het definitieve hoogtepunt van deze trip. In Duitsland heb ik natuurlijk veel pech gehad op de eerste plaats met het weer maar daarnaast ook met mijn vingers. Veel mensen denken dat ik een slechte tijd heb gehad in Duitsland. Slecht is misschien niet het juiste woord, maar aan Spanje heb ik zeker een beter gevoel overgehouden. Toch heeft ook Duitsland enkele hoogtepunten gehad. Ik heb enkele routes gedaan die ik voorheen niet kon en La Traviata voelt ook wel echt als een overwinning omdat de route in een stijl was waarvan niet had gedacht dat het mij zou lukken.
Al met al was het een super mooie ervaring waar ik erg van genoten heb. Ik ga mijn BLOG aanhouden in de toekomst ik ga alleen een poging doen om hem in het engels te typen zodat ook de mensen waar ik afgelopen jaar mee bevriend ben geraakt kunnen lezen wat ik aan het doen ben. Ik wil als laatste nog even Evolv, Sterling en Gecko climbing bedanken voor de spulletjes die ze mij voor deze trip hebben geschonken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten