Afgelopen week is het weer de grote tegenvaller geweest hier in de Franken. Af en aan heeft het geregent waarbij het 's avonds ook soms nog best koud was. Zo koud zelfs dat ik mijn donsjas weer uit de la heb getrokken. Omdat het in het zuiden erg nat was hadden we besloten om meer naar het noorden te rijden. De wanden liggen daar over het algemeen wat meer open en zijn daardoor bij regen of slecht weer een betere optie.

Op de rustdag waarop ik het vorige blogbericht had geschreven zijn we nog even rond gaan rijden om wat gebiedjes te bekijken. Een van de gebiedjes zag er in de topo erg mooi uit en toen we langs de wand reden konden we tussen de bomen door een glimp opvangen van de wand. Het zag er mooi stijl uit met goed volgepofte lijnen. In de topo stond dat je in de bocht op een soort vluchtberm moest parkeren. Nadat we er twee keer langs waren gereden besloot ik toch maar dat dit de plek moest zijn om te parkeren. Ik reed de berm in en wilde meteen even de auto goed draaien om straks weer weg te kunnen. Dit ging alleen niet zo als gehoopt. De berm was erg zacht en meteen graafde de achterwielen zich in tot aan de as. Ik kon nog wel vooruit maar niet achteruit. Na zo'n 20 minuten een beetje heen en terug te zijn gereden kwam ik tot de conclusie dat dit niet ging lukken. En zo voor de derde keer deze trip moest de auto uit de greppel getrokken worden. Het duurde even voordat stefan terug kwam met hulp.





De boer van wie de tractor was leek niet echt geamuseerd te zijn door onze actie. Hij snapte ook niet goed wat we daar deden en ik kreeg het hem maar niet aan zijn verstand gepeuterd dat we niet dat pad in wilde rijden maar daar alleen maar wilde parkeren zoals het in de topo stond. Hij was gelukkig toch vriendelijk genoeg om ons te helpen maar vertelde er wel bij dat als hij ons daar nog een keer zou zien dat hij de politie zou bellen. Na de man bedankt te hebben voor zijn hulp zijn we maar weer vlug vetrokken. Later vroeg ik mezelf af hoeveel van dit soort zelfde foto's ik nog kon maken deze trip. Hopelijk is dit de laatste geweest.



In het noorden aangekomen besloten we om bij de holzgauer wand te gaan klimmen. Hier zaten een aantal routes die ik nog wilde proberen en een aantal routes die ik nog af wilde maken. De laatste keer dat ik hier met stefan was hadden we beide de route Casablanca (10-) uitgewerkt. Een route die veel mensen makkelijk vinden voor de graad. Ik heb de route enkele jaren geleden al geprobeerd maar afgelopen herfst was de eerste keer dat ik alle passen kon maken. We hebben in totaal 4 dagen bij de holzgauer geklommen. Iedere dag heb ik wel een paar pogingen in deze route gedaan maar helaas niet gelukt. Ik heb al aardig war routes op deze wand gedaan maar voor mij voelt deze route veel harder dan alle andere routes. In de topo staat “imposantes dach mit etwas unbequemen griffen” wat resulteerde voor mij in een dikke snee in mijn pink op dag 1 en een hele dikke flapper op dag 3. De vierde dag heb ik nog wel een poging gedaan maar dit was gewoon te pijnlijk dus volgende keer maar weer eens proberen.

Op de eerste dag heb ik ook nog Red Skies Over Paradise (10-) uitgewerkt een route die ik 2 jaar geleden met Roman had geprobeerd. Toen was ik hier helemaal kansloos in. Nu had ik een goede kneebar gevonden waardoor 1 pas veel makkelijker werd de andere pas kon ik ook maken. De dag erop kon ik deze route klimmen wat toch wel als een overwinning voelde omdat ik 2 jaar geleden deze route niet kon. De laatste 2 dagen heb ik nog Hansel Ohne Grete (10-/10) uitgewerkt ook een route waar ik kansloos in was ook hier kon ik nu alle passen van maken. Ik zie het alleen meer als een zeer langdurig project dat ik steeds maar een keer moet proberen als ik hier heb. Het is namelijk erg hard op de vingers en bovenin komt ook nog een moeilijke passage. Al met al niet iets wat ik mezelf nu snel zie klimmen en ook niet iets waar ik veel tijd in wil steken.

Stefan had meteen geluk en trok op de eerste klimdag een ontzettende dikke flapper in Highlander (10-). daarna heeft hij getaped en heeft nog wel een beetje geklommen maar het war allemaal erg pijnlijk. Stefan had veel getraind in het dak en had gehoopt dat deze route nu een stuk beter zou gaan toch ging het minder goed dan gehoopt en op dag 3 ging zijn huid nog een keer stuk op precies dezelfde plek. Hij heeft nog andere routes geprobeerd waaronder Nikita (10-) en Snatch Away (10-) maar allemaal zonder succes. Michiel heeft zich gefoccused op 1 route en dat was Blowjob (10-) 4 dagen heeft hij in deze route gewerkt waarbij aan het einde van de eerste dag hij alle passen kon maken. Iedere dag kwam hij steeds wat dichter bij een beklimmen. De laatste dag was hij nog 2 keer bij de laatste moeilijke pas gevallen gelukkig was het de derde poging raak wat resulteerde in zijn eerste 10-. Hieronder nog een foto van michiel in zijn route.



Gisteren waren er veel goede klimmers bij de Holzgauer waaronder Guido Kostermeyer en een nog jong ventje Alex ? die onlangs nog Wallstreet heeft gedaan de eerste 11- (8c) ter wereld. Die wist hier nog even Apollofalter 10/10+ on sight te klimmen en een nieuwe route van markus bock ( Kate Mos 11-) te klimmen. Ik had nog even gesproken met Guido en de route die alex oonsight had geklommen was meteen 1 van de moeilijkste routes die ooit in de franken onsight is geklommen en dan te bedenken dat deze jongen pas 15 is.

Vrijdag was het weer tijd voor een rustdag. Deze dag hebben we doorgebracht met pizza eten en een gebiedje bekijken waar we nog niet waren geweest. Winterleite is een gebied waar een 8a en 8c+ zit, een erg klein gebied dus. Nadat we het eindelijk gevonden hadden kwam ik tot de conclusie dat de 8a er vooral erg mossig uitzag maar de 8c+ een van de mooiste lijnen was die ik hier in de frankenjura gezien had.

Zaterdagochtend zijn Vivienne, Patrick, Ulf en Eddie aangekomen. Afgelopen dagen hebben we niet echt geluk gehad met het weer, maar aangezien we in Duitsland zijn had ik daar al we een beetje rekening mee gehouden. Met name gisteren en vandaag zijn twee slechte dagen geweest met af en toe heftige buien. Al met al hebben we toch nog wel lekker kunnen klimmen.

Enkele van de highlights van afgelopen dagen zijn de routes op de Pottensteiner wand geweest. Een erg indrukwekkende wand van 40 meter hoog. Hier hebben we enkele routes geklommen die onder de langste routes van de Frankenjura vallen. Stefan en ik hebben hier nog George Foreman gedaan, een 40 meter lange 9 (7c). Na een intensieve schoonmaak sessie van mij (de route was waarschijnlijk al een jaar niet meer geklommen) kon stefan deze route flashen. Ik heb hem daarna ook nog geklommen. Halverwege ontstond nog wel even lichtelijke paniek aangezien ik een greep vasthad zo groot als een magnetron die plots erg los bleek te zitten. Gelukkig voor mij en de mensen die eronder stonden is dit blok blijven zitten.

Diezelfde dag kon ik nog Bullpower 9+ (7c+) on sight klimmen. Dit was de tweede 9+ die ik ooit onsight heb geklommen en ik was hier dus best blij mee. De afgelopen 2 dagen zijn we met de hele groep op pad geweest wat erg gezellig was. Gisterenavond hebben we deze gezellige dagen afgesloten met een wild potje voetbal waarbij wonder boven wonder geen gewonden zijn gevallen. Vanwege de rustdag vandaag konden we daarna eens lekker doorzakken met het nodige bier, tequila en sambuca wat niet voor iedereen even goed was gevallen.