Op de rustdag waarop ik het vorige bericht heb getypt zijn Tim en ik gaan zwemmen bij een waterval vlakbij Rodellar. Tim wist nog van vorrig jaar dat het water onder de waterval diep genoeg was om er vanaf te springen. Hiervoor moet je eerst naar boven klauteren waarna je door een water kunt lopen tot het midden van de waterval.
Nadat Tim van de waterval af was gesprongen gaf hij aan erg veel last te hebben van zijn teen. Hij was in het ondiepe water gesprongen en had tijdens de landing zijn teen dubbel gevouwen. Het zag er niet al te best uit en zijn teen begon meteen op te zwellen.
Eindelijk was het weer goed geworden en had Tim een moeilijke route gevonden die hij leuk vond en waarvan hij het idee had dat het voor hem mogelijk was en nu gebeurde er dit. De dag erop was de teen erg stijf en pijnlijk. Tim kon zijn klimschoen niet aan krijgen en daardoor was klimmen uitgesloten.
De laatste dagen van zijn vakantie heeft Tim helaas niet meer kunnen klimmen. Ik heb die dagen nog enkele 8a's gedaan. Vrijdag avond zijn we al weer terug gereden naar siurana want de dag erop zou Vivienne landen op airport Reus. De planning was om enkele dagen daar in de omgeving te blijven en foto's te maken in Migranya Profunda. Ik had enige tijd geleden al aangeboden om een artikel te schrijven voor het BLOK over margalef. Ik moest daar alleen ook nog foto's voor maken. Dit zouden we dan allemaal in die 2 dagen proberen te proppen.
Zaterdag ochtend kreeg ik al vroeg een telefoontje met de boodschap dat Vivienne op het verkeerde vliegveld stond. Voor de kenners Dusseldorf en Dusseldorf Weeze ligt nogal enkele km uit elkaar. Op het ticket staat met koeienletters Dusseldorf waarna op de volgende regel in kleine letters weeze staat. Ze had nog gesprobeerd om naar Weeze te rijden maar helaas was het vliegtuig al vertrokken. Na een snelle omboeking zou ze diezelfde avond landen op Girona.
Tim en ik besloten die dag maar lekker van de spaanse zon te genieten. We zijn lekker naar het stand in Salou gegaan waar het zeewater in een week tijd ontzettend was opgewarmt. Tegen 4 uur kreeg ik een SMS dat het vliegtuig 1,5 uur vertraging had. Alweer een tegenvaller. De tijd dat het vliegtuig erover deed om naar Girona te vliegen zo lang heb ik er ook over gedaan om naar Girona te rijden. Vervolgens duurde het ook weer 3 uur voordat we weer terug waren in Margalef.
De volgende dag zijn we redelijk vroeg opgestaan en hebben we foto's genomen in een 6b+ een 5+ en een 8a. Gezien de tijd moesten we snel naar Siurana waar we nog even in het stuwmeer zijn gaan zwemmen om vervolgens foto's te maken in Migranya profunda.
Saltootje van de dam
Enkele foto's van Migranya Profunda
Maandag ochtend om 4:55 ging de wekker omdat Tim om 6:30 weer terugvloog naar Nederland. Na een toch wel wat telleurstellende 2 weken waarin zowel het weer als de routes als pech een rol heeft gespeelt vond Tim het ook wel fijn om weer naar huis te gaan. Hij kon tenslotte in spanje toch niks meer doen behalve zwemmen. De enige route die hij de laatste week nog had geklommen was Made in Mascun (7c+) in Rodellar en dat was op zijn sportschoenen omdat hij zijn klimschoenen niet aan kreeg.
Nadat we Tim hadden afgezet in op Reus Airport zijn Vivienne en ik naar Rodellar gereden. Na een heenreis waar ik grotendeels vergezeld werd door een slapende medepasagier kwamen we na 3 uur rijden in Rodellar aan. Na toch nog even geslapen te hebben zijn we daarna richting het klimgebied gelopen. Tot mijn varbazing was alles weer opnieuw nat. De dag ervoor had het weer bijna de gehele dag geregent en de wanden waren weer helemaal doorweekt. Omdat we toch wel wat konden klimmen en ik geen zin had om weer half spanje door te rijden besloten we toch om daar te blijven.
Mijn doel voor die week was om te kijken of ik tot 100 8ste graads routes kon komen. Met maar 4 klimdagen en geen rustdagen zou dat betekenen dat ik iedere dag 1 8ste graads route moest doen. De eerste dag deed ik Evasion (8a) de tweede dag No Limit (8a+) de derde dag niks :( en gisteren wist ik nog Gladiator (8a+/8b) de klimmen. Helaas mijn doel dus net niet gehaald.
Tijdens een regenbui spotte we deze kikker
Op de derde klimdag zijn we nog een keer naar de waterval geweest lekker in de zon te liggen en te genieten van het mooie weer zolang als dat het duurde.
Aangezien er daar veel meer te zien was in de omgeving zijn we de dag erop zelf op ontdekkingstoch gegaan en zijn we bij een kleine rivier een half uur stroomopwaards gelopen.
Gisteren had ik nog gladiator gedaan, een route die al erg lang 8b is. In de nieuwe topo word de route afgewaardeerd naar 8a+. Nadat ik de route had geklommen vroeg ik me toch af of dit terrecht is. Veel mensen die de route hebben gedaan geven aan de de route misschien soft is voor de graad. Toch zijn er veel waaronder ook topklimmers die de route niet afwaarderen naar 8a+. Ik vind het erg moeilijk om iets te zeggen van de waardering in Rodellar. Veel mensen geven aan dat het soft gewaardeerd is, maar is het misschien niet een stijl waar ze erg goed in zijn? Ik kan niet zeggen dat de bewegingen erg moeilijk zijn, maar doordat het er zo veel achter elkaar zijn word het wel moeilijk. Daarnaast moet je ook wel erg goed zijn om steeds weer opnieuw te kunnen herstellen.
Er is veel discussie over de nieuwe topo met name onder de spanjaarden zelf. Routes die al 15 jaar hetzelfde gewaardeerd zijn daar worden mensen niet blij van als dat ineens verandert. Daarnaast zijn de slashgrades ook een doorn in het oog van veel spanjaarden. Het is een niet bestaande waardering. Er is genoeg ruimte binnen de franse waardering en anders kan een route makkelijk of moeilijk zijn voor de graad.
Persoonlijk denk ik dat het moeilijk is om dit soort routes te waarderen. In de ali babba grot zit een route van 5 meter die 8b is hoe kan dit nu vergeleken worden met een route van 25 of van 4o meter. Het lijkt mij heel lastig om zoiets dezelfde waardering te geven. Voor mij voelde het in ieders geval moeilijker aan de de 8a+ sen die ik heb gedaan in rodellar en dan heb ik het ook vergeleken met een andere route van 40 meter die ik gedaan heb. Maar goed waarderen blijft altijd iets persoonlijks, wat voor de een makkelijk is is voor de ander weer heel moeilijk. Het belangrijkste is dat de route mooi is en dat je voor jezelf eerlijk bent denk ik. Toch zijn de waarderingen een heel belangrijk deel van de klimsport en daarom mag daar best een over gediscussierd worden. Het moet alleen niet zo zijn dat er alles vanaf hangt denk ik.
Hieronder nog enkele foto's van het plaatsje Rodellar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten