Margalef

Na Santa Linya was het weer tijd om naar Margalef te gaan. De weersvoorspellingen waren niet al te best en dan is Margalef een goede plek om naar toe te gaan. Klimmen is hier namelijk ook mogelijk wanneer het een beetje heeft geregent.

Ik had na Santa Linya 2 rustdagen genomen en mijn eerste klimdag had ik gebruikt om lekker veel routes te doen. De tweede dag zijn we naar Espadelles gegaan. De temperatuur was inmiddels zo´n 10 graden gezakt in vergelijking met de week ervoor dus dat maakte het mogelijk om ´s ochtends voordat de zon in de wand kwam op deze sector te klimmen. Ik had hier nog een 8b (batuka) zitten die ik graag af wilde maken. Ik kon snel de setjes in de route hangen omdat ik alle passen nog wist. Daarna eigelijk meteen uitgebonden en weer terug erin gegaan. De route bestaat uit een boulder aan het begin gevolgt door een goede rust en een tweede gedeelte waar je nog wel een aantal moeilijke passages in zitten. De boulder aan het begin vind ik niet zo moeilijk maar voor mij zit de moeilijkheid in het tweede gedeelte. In mijn eerste poging van de dag kwam ik verder dan ooit, maar viel ik er toch aan het einde uit. Na een uurtje rusten en zekeren was het weer mijn beurt. De boulder aan het begin ging goed zoals voorheen, het enige verschil was dat ik minder moe op de rust aan kwam en bijna volledig kon herstellen. Ik kon in het tweede gedeelte goed doorvechten en daardoor gelukkig de route afmaken. Another project done!

Maandag hadden we rustdag. gepland, uiteindelijk was er ook geen andere optie mogelijk want het heeft namelijk 30 uur aan 1 stuk door geregent. Ik had magalef nog nooit zo nat gezien! De dag na de rustdag zijn we eerst maar naar Lleida gegaan om boodschappen te doen. Toen we terug kwamen zijn we opnieuw naar Espadelles gegaan.

Ik had afgelopen jaar hier in El Ball del Tríceps (8b) op sector Espadelles gewerkt. Ik kon toen van de begin boulder de passen los wel maken alleen aan elkaar was het nogal een probleem. De route is ongeveer 25 meter lang en ziet er erg aantrekkelijk uit. Het is een overduidelijke grijze streep op een gele wand. k besloot hier nog eens een kijkje in te nemen. In kon de passen snel weer maken maar ik merkte toch wel dat ik afgelopen jaar een inschattingsfout had gemaakt. Ik dacht toen als ik de boulder doe dan lukt de rest ook wel. Nu kwam ik toch tot de conclusie dat het einde nog erg lastig was. Geen goede rust en nog tricky pasjes aan het einde. Ik deed een aantal posing maar strande steeds bij de moeilijke begin passage. Ik besloot toch om even door de klimmen om zo wat zelfvertrouwen op te doen in het eindstuk, daarnaast leek het me ook een goede training. Ik kon het einde wel klimmen maar ik was echt mega verzuurd steeds. Twee dagen had ik een beetje af en aan in de route gewerkt, steeds ´s ochtends omdat we ´s middags naar een andere sector gingen.

Aan het einde van de tweede dag heb ik nog een 8a+ gedaan op de Sector Finestra. Sargantana Killer (8a+) is een licht overhangende boeg. Dave Graham had me deze route aanbevolen en vertelde mij dat dit helemaal " the Shit" was. Het was al erg laat op de dag en ik wilde toch nog even wat doen. Een aantal mensen hadden aangeraden om deze route On sight te proberen. Dit probeerde ik ook maar ik strande al bij de 4de pas. Dit vond ik uiteindelijk niet zo erg aangezien dit beter was dan er bovenin uit te vallen. Ik werkte de route helemaal uit en kon goed opwarmen (het was deze dag door de sterke wind en bewolking erg koud). Uiteindelijk vond ik het een geniale route die erg technisch was en mooie bewegingen bevatte. Toen ik na het uitwerken op de grond was begon het al een beetje donker te worden. Aangezien ik de route nog wel wilde proberen heb ik meteen het touw doorgetrokken, opnieuw ingebonden en meteen maar weer omhoog gegaan. Ik merkte dat ik moe was van 2 dagen hard projecten. Verzuren deed ik niet maar herstellen of kracht terug winnen op mijn rusten lukte ook niet. Snel doorklimmen was dus uiteindelijk de beste optie. Ik voelde me erg moe maar de motivatie om de route uit te klimmen was toch sterker en heeft het dus uiteindelijk ook gewonnen van de vermoeidheid. Weer een super mooie route erbij.

Een leuke verassing was nog wel dat een Collega van mijn werk (Carlijn) samen met haar man nog even op bezoek zijn geweest in Margalef. Ze zou eigelijk mee gaan klimmen maar door een heftige knieblessure zat het er helaas even niet in. Het was erg leuk om weer even iemand van mijn werk te zien en te spreken. Na een koffie in een authentieke spaanse bar heb ik nog even een korte ronleiding gegeven waarna ze weer terug naar de camping zijn gegaan.

Na de rustdag (Donderdag) had ik eigelijk maar 1 doel en dat was Ball del Tríceps (8b) afronden. Stefan had inmiddels ook in de route gewerkt en was samen met mij naar de route gegaan om hem te klimmen. Er zat weinig om in op te warmen, ten minste er waren weinig routes waar ik echt warm in kon worden. Daarom besloot ik maar om rustig in mijn project op te warmen. Na een borstel beurt was het tijd om een poging te doen, helaas zonder succes. Stefan had opnieuw moeite met de eerste passen en wellicht toch het begin een beetje onderschat. Nadat we samen opnieuw naar het begin hadden gekeken had ook hij een goede sequentie te pakken. Zijn eerste poging strande ook helaas net voor het einde van het eerste moelijke stuk.

De moeilijkheid van deze route was voor mij eigelijk het tweede gedeelte van de route en die ene hele verre pas. Je kunt de pas ook anders doen, daarvoor moet je alleen een vervelende handwissel maken. Handwissels vind ik altijd verschikkelijk omdat ze de snelheid en de soeplesse uit het klimmen halen. Ik heb er nog even naar gekeken maar dit was voor mij zeker geen optie. De enige mogelijkheid was om dus toch de lange pas te maken. Uiteindelijk had ik en goede methode gevonden door 3 vingers helemaal rechts in de greep te klemmen dit resulteerde dan wel na 2 pogingen in bloedende vingers maar de pas ging ineens een stuk beter. In deze pas moet ik met mijn rechterarm erg ver afblokkeren zo ver zelf dat mijn rechter hand tot onder mijn heup reikt. Ik kon nu frontaal gaan staan, afblokkeren tot een klein frut greepje daarna met links een kneedrop en nog even verder doorblokken naar een goede pocket. Daarna nog twee verre passen en dan zat het eerste gedeelte van de route erop.

Nadat Stefan was geweest was het mijn beurt weer. Mijn poging strande weer bij de verre pas maar ik voelde me sterk en meer zelfverzekerd. Na de route nog even gevisualiseerd te hebben deed ik weer een poging, dit keer was het raak. Ik deed de boulder, daarna kwam nog en erg lastig stuk voor mij. Toch wist ik dat ik niet meer los ging laten Ik versuurde, maar kon toch wel weer herstellen. Ik kon uiteindelijk de ketting klimmen en maakte nog even een vreugde sprong weer een project afgerond!

Stefan deed nog een super goede poging. Hij kwam door de begin boulder heen, het zag er allemaal super steady uit en ik was er van overtuigd dat dit zijn eerste 8b ging worden. Toch ging het bovenin mis. Hij kon een greep niet meer vasthouden en viel. Totaal uitgeput hing hij daar enkele minuten in het touw. Uiteindelijk kwamen we tot de conclusie dat het een super goede poging was maar dat ook het einde nog wat beter uitgewerkt moet worden.

Stefan is vastbesloten om terug te gaan en de route af te maken.

Tot de volgende update!