Foto Verslag

Het laatste nieuws in mijn vorige blogbericht was dat ik last had van mijn vinger. Inmiddels ben ik al weer een beetje aan het klimmen maar in de tussentijd is er redelijk wat gebeurt.

Een dag na het verschijnen van mijn laatste blogbericht zijn mijn moeder er Con langs gekomen. Enige tijd geleden waren ze ook al hier maar ze hadden mij toen ook al niet zien klimmen omdat ik toen last had van mijn andere vinger. Dit keer zag het er ook niet naar uit dat ik ging klimmen en daarom heb ik de 3 dagen dat ze hier waren gebruikt om ze een rondleiding te geven in de Frankenjura. Het gaf mij wel de mogelijkheid om een poging te doen om mijn camera wat beter onder de knie te krijgen. Enige tijd geleden had Roman mij al wat tips gegeven over hoe ik beter kon fotograferen.

De 3 dagen dat mijn moeder en Con hier waren was het schitterend weer en hier in de Frankejura staat de herfst weer voor de deur en dit geeft altijd weer extra mooie plaatjes.

Hieronder enkele kiekjes.






De basilika in gößweinstein








Ik en mijn moeder in de Maximiliansgrotte


Valdimar en ik



Naast de blessure aan mijn vinger had ik ook al enige tijd last van een kies. Deze kies was al 2 keer eerder behandeld dus ik voelde er niet veel voor om dit in duitsland te laten doen. Vanwege de kies en omdat ik rust wilde houden met mijn vinger besloot ik om naar huis te gaan. Ik kon een lift naar huis krijgen en kon op donderdag al weer met de ICE terug naar Nurnberg.

Eenmaal thuis aangekomen kon ik vivienne verrassen met een bezoek en de dag erop had ik al een afspraak met de Tandarts. Na een x-ray bleek dat er eigelijk niks aan de hand was met de kies maar dat de vulling die erin zat was gaan irriteren en zodoende de zenuw had aagetast. Hij vertelde mij dat hij de zenuw eruit ging pulken. Zo gezegt zo gedaan en 2 uur later stond ik buiten met een noodvulling en mocht ik woensdag weer terug komen. Ik ben al helemaal geen held met de tandarts maar deze week was het helemaal feest met 2 behandelingen.

Dinsdag was rustdag voor mijn tand maar mijn moeder had gepland om samen met mijn zus en Quin (mijn neefje) naar de efteling te gaan. Omdat ik nu toch in nederland was en ik het wel leuk vond om een dagje met mijn neefje rond te lopen was de keuze snel gemaakt om mee te gaan.





Woensdag was party time voor mij bij de tandarts. De eerste keer vond ik het allemaal nogal meevallen maar de tweede keer hebben ze 4 keer flink moeten verdoven. Hij legde mij ook uit dat normaalgesproken de tand wat langer rust kreeg en dat er minimaal 3 weken tussen de noodvulling en de echte vulling zat maar omdat ik donderdag al weer terug ging wilde hij mij toch alvast een echte vulling meegeven. 3 uur later en met een totaal verdoofde onderkaak hebben ze me weer laten gaan.

Donderdag ochtend had ik een afspraak bij de Fysio. Dit omdat ik last bleef houden van mijn vinger en zelf wel een idee had wat er aan de hand was maar er niet zeker van was. In Roosendaal had ik een afspraak waar na een korte uitleg een echo gemaakt is. Met een echo kun je toch iets meer zeggen dan wanneer er gewoon maar een beetje op de vinger word gedrukt. We hadden de vinger in verschillende standen bekeken maar voor zover we konden beoordelen was er niks kapot. Wel was er wat zwelling te zien in beide ringvingers. De kant waar ik last had (rechts) was meer gezwollen dan links. Opvallend was dat links ook gezwollen was maar recent had ik nog een artikel gelezen dat bij veel klimmers zwelling voor komt zonder dat ze hier hinder van ondervinden dus daar maakte ik me niet zo´n zorgen over. Uiteindelijk was ik toch tevreden met de echo en was nu ook wat geruster over mijn herstel.

Donderdag zou de trein om 17 uur vertrekken vanuit Utrecht centraal. Ik heb meestal pech met de trein en zo ook dit keer. Vanwege een gebroken bovenleiding reden er geen treinen naar Utrecht. Ik ben uiteindelijk vanuit Arnhem vertrokken. De verbinding naar Nurnberg was super en ik moest 1 keer overstappen in Frankfurt. Met een reistijd van iets meer dan 5 uurtjes stond ik om 23 uur op Nurnberg station waar Valdimar mijn al op stond te wachten.

Het is altijd vervelend als je een blessure hebt maar zeker in de Frankenjura. Alle routes zijn erg op de vingers en je kunt dan ook bijna niks doen. Gelukkig was het nog steeds mooi weer en vrijdag besloot ik met roman mee te gaan om foto´s te maken. Eigelijk zouden we naar Akira gaan maar hij was inmiddels aan het werken in Ghettoblaster. (10/10+) Ik Susanne en Roman zijn naar Rabelfels gegaan waar ik na Romans beklimming van de route de onderstaande foto´s heb gemaakt.





De dag erna kon ik deze foto´s nog maken van de omgeving







Robert een vriend van Valdimar had besloten om eerder richting Kalymnos te gaan om daar zijn vriendin te vergezellen. Stefan ik en Valdimar waren nu nog met z´n drieen over. We besloten nadat we robert op de trein hadden gezet om te gaan klimmen bij Wachbergfels. Hier zaten enkele klassieke routes die ik aan het begin van de vakantie al had gedaan. Voor valdimar en Stefan zat er nog genoeg te doen en ik dacht dat het licht hier erg moooi zou zijn om foto´s te maken. Het licht viel uiteindelijk een beetje tegen maar ik wist nog wel deze foto´s te maken.





Ik heb deze dag ook weer mijn eerste klimmeters gemaakt. Er zat daar een 7- en een 7 die ik met gear enkele keren heb gedaan. Hieronder nog de slang die bij de bus aan het rondkruipen was en het uitzicht vanaf het wachtberg massief.





Mijn vingers voelde eindelijk weer goed en het was fijn om weer wat te kunnen doen. Toen ik Valdimar in Spanje leerde kennen was het erg motiverend om met elkaar te klimmen. Het was zowel voor hem als voor mij dan ook best teleurstellend dat ik niet echt samen met hem kon klimmen. Maandag besloten we om naar een gebied te gaan waar hij zijn project leftfield (9+/10-) af kon maken. Ik voelde me goed na weer wat te hebben geklommen en had het gevoel dat ik weer langzaam wat op kon gaan bouwen. Ik deed deze dag 10 routes van 5 t/m 8+/9-. Alles ging redelijk makkelijk en zonder pijn.

Ik wilde erg graag foto´s maken van Valdimar in zijn project en dacht dat het licht erg mooi zou zijn. Ook hier viel het weer erg tegen maar heb toch nog wel een paar aardige foto´s kunnen maken. De filmpjes van de route zijn wel erg goed gelukt maar die moeten nog bewerkt worden dus dat zal nog wel even duren.






Het avondlicht met stefan onder de boom.




Nou dat was een kort fotoverslag van afgelopen 12 dagen. Hopelijk de volgende keer weer wat meer klimnieuws.