Anders dan in mijn normale patroon was dat ik nu al 2,5 maand bijna dagelijks een paar uur naar boven aan het gapen om mijn klimmer in de gaten te houden. Dit zijn toch spieren die je normaal veel minder gebruikt en heeft dan ook naar mijn inziens geleidt tot een overbelasting van deze spieren. Nadat ik mijn nek wat had gemasseerd, veel gerekt en wat oefeningen had gedaan ging het al snel een stuk beter. Daarnaast met tim lekker wat "makkelijke" routes gedaan in de sector cabernet in Margalef. Dit is een sector die volledig in de zon ligt en waar volgens velen de mooiste routes van margalef zitten. Doordat het bewolkt was konden we op deze sector klimmen. De routes waren erg lang waarbij mij touw (80 meter) precies lang genoeg was om de routes te kunnen klimmen.
Na op de rustdag het weer te hebben gecheck besloten we om naar St linya te gaan. Er was toch weer regen voorspeld en in St linya zouden we hier geen last van hebben. Daar aangekomen besloot ik maar om 2 projecten in te hangen. Een 8b (Cordigo Norte) helemaal rechts in de grote en een verlenging van een route die ik 2 jaar geleden al eens had gedaan. De rechter route had ik vorig jaar al geprobeerd en aan het begin van mijn trip. Beide keren was ik er redelijk kansloos in. Het is een route die vrij kort is en niet erg overhangend is. De route is technisch en kun je opdelen in 3 stuken. Onderin krijg je een boulder die niet zo moeilijk is en die gevolgt word door een redelijke rust. Daarna komt een stuk met een verre pas, 2 ondergrepen, een mono en wat kleine randjes. Dit was eigelijk de crux van de route. Daarna kwam nog een rust en dan nog een einde op een plaat met aflopende greepjes en kleine randjes.
De andere 8b (trio ternura) was de start van een 8a waarna je een goede rust kreeg en waarna je nog even 15 meter door moest klimmen door een grote overhang met verre passen. De tweede klimdag in Santa Linya lukte trio ternura in de laatste poging van de dag. Het was een mooie dag want ook bij Tim lukte zijn route na een hoop frustratie en mislukte pogingen. Beide hadden we ons project afgerond in de laatste poging van de dag. Het was al donker toen we bij de bus aankwamen.
Na de rustdag was ik vastbesloten om de andere route Cordigo Norte af te maken. Ik wist van mezelf dat ik de route kon. Ik had de dag voor de rustdag mijn vinger opengehaald in 1 van de mono´s. Ik moest dus mijn vinger tapen om de route te kunnen klimmen. Dit was verre van ideaal omdat de tape door de warmte snel ging glijden en ik minder gevoel had in de grepen. Het gevoel was bij deze route eigelijk cruciaal omdat de grepen klein waren en ik goed moest kunnen voelen hoe ik ze vast had. De eerste poging na de rustdag eindigde in de crux ik wilde het setje te vroeg clippen en daardoor viel ik eruit. De tweede poging was het raak ik koos ervoor om het setje erg laat te clippen en dat bespaarde een hoop energie. Ik kon daarna goed herstellen en ook de laatste pasage kon ik soepel uitklimmen. Tim klom deze dag zijn eerste 7c, er was dus tijd voor een klein feestje!
Mijn beide projecten zijn erg snel gegaan. Ik heb inmiddels 3 nieuwe routes uitgekozen in St Linya. 2 moeilijke en 1 makkelijker project. Ik wil mijn schouder toch nog wel af en toe een beetje rust gunnen en daardoor is het ook wel lekker om in een makkelijkere route te werken. Hopelijk gaat deze projecten net zo snel als de andere 2.
Verder is hier weinig nieuws te melden. De plek waar we camperen is nu niet de meest spannende plek. Het is een weg die eindigd bij het dorpje st linya met het spectaculaire inwonersaantal van 20. Wij staan op een verlaten en grasloos voetbalveld ergens langs deze weg. Nog 4 dagen klimmen in st linya en dan gaan we weer terug naar margalef. St linya word aan het begin van mei gesloten voor opgravingen, daarom maken we nog even van de gelegenheid gebruik om hier nog wat routes te doen. Hopelijk de volgende keer weer meer nieuws.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten