Devora Hombres

Hier nog even een kort berichtje met enkele foto's van Tim. Meer foto's en en verhaaltje komen op Tim zijn blog www.eelt010.blogspot.com.



Wij hebben zojuist een warme douche genomen, na twee weken van afwezigheid was dit niet meer dan verdient.

Santa Linya voor de laatste keer

Afgelopen weken hebben Tim en ik in Santa linya geklommen. Beide hadden we wat projecten uitgekozen. Ik had El Koala (8b+) Rollito Sharma (8b+) en Air line (8a/8a+) uitgekozen. Tim had Devora Hombres (7c+) uitgekozen. Voor mij leken deze 3 routes met nog 4 klimdagen te gaan erg ambiteus.

Air Line is een 35 meter lange route. Het is een overhangende spleet die erg afgeklommen is. Na het eerste deel wat 7b+ is komt voor mij een erg harde boulder. De route voelde voor mij harder aan dan de meeste 8a+sen die ik deze trip heb gedaan. De boulder is een passage waarbij je vertrekt vanuit een kneebar. Met links een sloper, slechte ondergreep met rechts en dan met de voeten oplopen heelhook links leggen en dan een voor mij maximaal uitgestrekte pas gevolgst door een sprong. Daarna is het nog niet voorbij en komt nog een stuk van 15 meter waarbij verzuring en herstel een belangrijke rol speelt voor het succes. De route was uiteindelijk gelukt maar het had me erg veel moeite gekost.

De twee 8b+sen die ik had uitgekozen, daarvan had ik eentje al uitgewerkt en de andere had ik de eerste lengte al van gedaan. Rollito sharma is een zeer overhangende route. Een stijl waarvan ik altijd dacht dat ik daar wel goed in was. De passen kon in redelijk snel maken, toch had ik al snel besloten om dit project te laten varen. Ik merk gewoon dat ik een stukje botte kracht tekort kom om deze route te klimmen. Zolang het niet te veel op de vingers is en ik met mijn benen het meeste werk kan doen lukt het vaak wel. Wanneer dit niet zo kan ben ik meestal een stuk minder succesvol. Maar goed dat geeft weer genoeg om aan te werken als ik terug kom in Nederland.

Foto´s El Koala door: Stefan Gerritsen

El Koala is een route waarvan ik afgelopen jaar de eerste lengte heb gedaan. Het is een route waar ik al veel sterke klimmers in heb gezien maar waarbij de route toch minder herhalingen kent dan de andere routes in Santa linya. Zeker de eerste lengte is misschien ook wel een beetje ondankbaar voor de graad. De eerste 8 meter is eigelijk de crux waarbij het eigelijk gaat om 5 passen. Het grappige is dat de route je vaak het gevoel geeft dat dicht bij een beklimming bent, toch kun je dan nog hopeloos ver weg zijn. De passen los voelen hard maar wel te doen aan maar achter elkaar is het dan ineens een ander verhaal.

Ik heb uiteindelijk 3 dagen in de route gewerkt. het heeft me 2 dagen gekost voordat ik de boulder aan het begin kon doen. De methode die normaal gebruikt word past niet echt voor mij. Vandaar een eigen methode die succesvol bleek te zijn. De standaard methode maakt gebruik van 2 hele diepe kneedrops. Ik maak 2 lange passen die harder zijn dan de methode met de kneedrop. Het zorgt er alleen wel voor dat ik met mijn hand meteen op de goede greep kom en waarna de volgende 2 passen veel makkelijker worden.

Na deze boulder krijg je een goede rust. De eerste poging dat ik voorbij de boulder kwam was ik te gespannen en ging daarna niet economisch met mijn kracht om waardoor ik te verzuurd was en niet goed kon hestellen. Tot mijn frustratie viel ik er helemaal bovenin uit. De tweede poging van de dag was net voordat de route in de zon kwam. Toch was het al erg warm en ik kwam dan ook niet door de boulder heen. Ik besloot toch nog even om de overige 30 meter te klimmen om de grepen even te borstelen en nog even wat passen uit te chekken. Na de rust halverwege krijg je nog een erg overhangende passage van 15 meter waarvan ik de waardering ook wel op 8a/8a+ schat. Het is dus na de boulder nog nog voorbij. De pas waar ik er in de eerste poging van de dag uitviel heb ik nog een keer of 10 gedaan. Daarna heb ik me laten zakken en 5 uur gewacht tot het was afgekoelt.

De laatste poging van de dag. Mentaal vond ik het zwaar omdat we nog maar 1 dag in St linya hadden. Daarna stond in de planning dat we stefan op zouden halen en naar margalef zouden gaan. Daarnaast zou de grot begin mei gesloten worden voor klimmers en was er dus ook niet echt een kans om nog even terug te keren. Ik wilde de route graag doen, en wist ook dat wanneer ik hier nog een keer terug zou komen ik waarschijnlijk niet fit genoeg zou zijn om de tweede lengte er achter aan te doen. Het moest dus nu gebeuren.

Fysiek helemaal uitgerust (na mijn middag dutje), mentaal mezelf helemaal opgeladen en geprobeerd de spanning los te laten omdat ik nog maar 1 dag had voor mijn route ging ik klimmen. De boulder ging minder strak dan de eerste poging van de dag, toch was ik veel fitter toen ik bij het eerste ontspanningspunt aan kwam. Ik had schijnbaar minder hard in de grepen geknepen en dus economischer met mijn kracht omgegaan. De volgende passages gingen goed waarna ik op de rust aankwam. Ik kon daar volledig herstellen in tegenstelling tot mijn eerste poging die dag. Ik wist dat dit de poging was waarin ik hem kon doen. Het laatste stuk zat ik helemaal in mijn route ipv 1 setje te skippen wat ik normaal deed skipte ik er 2. Ik kwam vermoeid op de laatste rust aan. Hierna krijg je nog een hele lullige passage die niet moeilijk is maar die wel erg precies uitgevoerd moet worden. Ik had goed uitgerust en was overtuigd dat het ging lukken. Ik was zo overtuigd dat ik de pas statisch deed ipv dynamisch wat ik normaal deed. Toen ik de verlossende eindgreep vast had was het tijd voor een feestje.

Deze 8b+ was anders dan de eerste die ik had gedaan. Deze was toch wel een stukje lastiger. De route was enkele jaren geleden altijd 8c en is na de Flash beklimming van David Lama afgewaardeerd tot 8b+. Iets was ook veel beter klopt bij route naar mijn mening.

Zojuist heb ik gehoort dat Tim Mastik ook zijn project heeft afgerond. Hij was devora Hombres (7c+) aan het proberen. We zijn nog een ochtend langer gebleven zodat hij de route kon klimmen. Gelukkig is het dan ook gelukt. 5 dagen hard werken heeft ook voor tim gelukkig zijn vruchten afgeworpen. Gisteren heb ik Stefan Gerritsen van het station afgehaald die hier voor een periode van 3 weken blijft. De laatste keer dat hij hier was was hij erg vermoeid en had hem geadviseerd om maar eens een tijdje rust te nemen. Gisteren hing hij zijn setjes in Irak Attack (8a+)(de route die vorige keer nog te moeilijk was) 10 minuten later kon hij de ketting clippen en bevestigde daarmee zijn goede vorm. Hij voelde zich erg fit en kon zelf het setje nog clippen wat hij van plan was om te skippen. Hopelijk zet hij deze stijgende lijn voort en klimt hij nog veel mooie routes deze vakantie. Hij heeft al gezegt dat zijn volgende project El fustigator (8a+) in Margalef word.

Naast klimmen hebben we ook nog wat andere dingen meegemaakt. Tim en ik heb een nieuw huisdier geadopteerd. Een jonge vos bezoekt ons iedere avond voor wat eten en wat drinken. Hij is nu nog wel wat schuw maar schijnt het toch wel leuk te vinden bij ons.

Verder is mijn bus toch een minder goede rally auto als mijn oude peugot 205. Na een heftige regebui wilde we over een modderige weg rijden. DEze liep alleen een beetje af en vervolgens zaten we vast in de greppel. Na verwoede pogingen om de bus los te krijgen zat er toch niets anders op dan een wandeling naar het dorp. Uitgelegd wat er gebeurt was waren de bewoners niet te beroerd om ons te helpen en 10 minuten later zaten we op een tractor onderweg naar onze auto. Door de hoge wielophanging was er gelukkig geen schade aan de auto. De enorme stalen balken en het motorblok hingen wel in de moder, maar de stalen platen die het motorblok moeten beschermen hebben hun werk goed gedaan. 2 uur later dan verwacht waren we toch op plaats van bestemming. Al met al dus nog steeds avondtuurlijk hier in spanje. Ik ga nu snel terug naar Santa linya om foto´s te nemen van Tim in zijn route. Tot snel!!

St Linya Again

Na een aantal regen dagen in margalef in het weer dan toch beter geworden. Tim en ik heb een aantal dagen lekker veel routes gedaan. Ik had raar genoeg in de rustweek last gekregen van mijn linker schouder. Tintelingen en een zwaar gevoel in mijn arm waren toch wel een beetje verontrustend. Na even wat gevoeld te hebben kwam ik tot de conclusie dat het misschien wel eens uit mijn nek kon komen. De linker kant van mijn nek voelde aan als een boomstam en wanneer ik daar ging drukken werden de tintelingen in mijn arm ook erger.

Anders dan in mijn normale patroon was dat ik nu al 2,5 maand bijna dagelijks een paar uur naar boven aan het gapen om mijn klimmer in de gaten te houden. Dit zijn toch spieren die je normaal veel minder gebruikt en heeft dan ook naar mijn inziens geleidt tot een overbelasting van deze spieren. Nadat ik mijn nek wat had gemasseerd, veel gerekt en wat oefeningen had gedaan ging het al snel een stuk beter. Daarnaast met tim lekker wat "makkelijke" routes gedaan in de sector cabernet in Margalef. Dit is een sector die volledig in de zon ligt en waar volgens velen de mooiste routes van margalef zitten. Doordat het bewolkt was konden we op deze sector klimmen. De routes waren erg lang waarbij mij touw (80 meter) precies lang genoeg was om de routes te kunnen klimmen.

Na op de rustdag het weer te hebben gecheck besloten we om naar St linya te gaan. Er was toch weer regen voorspeld en in St linya zouden we hier geen last van hebben. Daar aangekomen besloot ik maar om 2 projecten in te hangen. Een 8b (Cordigo Norte) helemaal rechts in de grote en een verlenging van een route die ik 2 jaar geleden al eens had gedaan. De rechter route had ik vorig jaar al geprobeerd en aan het begin van mijn trip. Beide keren was ik er redelijk kansloos in. Het is een route die vrij kort is en niet erg overhangend is. De route is technisch en kun je opdelen in 3 stuken. Onderin krijg je een boulder die niet zo moeilijk is en die gevolgt word door een redelijke rust. Daarna komt een stuk met een verre pas, 2 ondergrepen, een mono en wat kleine randjes. Dit was eigelijk de crux van de route. Daarna kwam nog een rust en dan nog een einde op een plaat met aflopende greepjes en kleine randjes.

De andere 8b (trio ternura) was de start van een 8a waarna je een goede rust kreeg en waarna je nog even 15 meter door moest klimmen door een grote overhang met verre passen. De tweede klimdag in Santa Linya lukte trio ternura in de laatste poging van de dag. Het was een mooie dag want ook bij Tim lukte zijn route na een hoop frustratie en mislukte pogingen. Beide hadden we ons project afgerond in de laatste poging van de dag. Het was al donker toen we bij de bus aankwamen.

Na de rustdag was ik vastbesloten om de andere route Cordigo Norte af te maken. Ik wist van mezelf dat ik de route kon. Ik had de dag voor de rustdag mijn vinger opengehaald in 1 van de mono´s. Ik moest dus mijn vinger tapen om de route te kunnen klimmen. Dit was verre van ideaal omdat de tape door de warmte snel ging glijden en ik minder gevoel had in de grepen. Het gevoel was bij deze route eigelijk cruciaal omdat de grepen klein waren en ik goed moest kunnen voelen hoe ik ze vast had. De eerste poging na de rustdag eindigde in de crux ik wilde het setje te vroeg clippen en daardoor viel ik eruit. De tweede poging was het raak ik koos ervoor om het setje erg laat te clippen en dat bespaarde een hoop energie. Ik kon daarna goed herstellen en ook de laatste pasage kon ik soepel uitklimmen. Tim klom deze dag zijn eerste 7c, er was dus tijd voor een klein feestje!

Mijn beide projecten zijn erg snel gegaan. Ik heb inmiddels 3 nieuwe routes uitgekozen in St Linya. 2 moeilijke en 1 makkelijker project. Ik wil mijn schouder toch nog wel af en toe een beetje rust gunnen en daardoor is het ook wel lekker om in een makkelijkere route te werken. Hopelijk gaat deze projecten net zo snel als de andere 2.

Verder is hier weinig nieuws te melden. De plek waar we camperen is nu niet de meest spannende plek. Het is een weg die eindigd bij het dorpje st linya met het spectaculaire inwonersaantal van 20. Wij staan op een verlaten en grasloos voetbalveld ergens langs deze weg. Nog 4 dagen klimmen in st linya en dan gaan we weer terug naar margalef. St linya word aan het begin van mei gesloten voor opgravingen, daarom maken we nog even van de gelegenheid gebruik om hier nog wat routes te doen. Hopelijk de volgende keer weer meer nieuws.

Jong oranje

Afgelopen week was jong oranje op bezoek geweest. Helaas verloopt zo´n trip nooit zonder problemen en zo was er meteen bij aankomst een probleem met de huurauto. Kim was te jong om de auto te besturen en de creditcard werd niet geaccepteerd. Problemen zijn er om omgelost te worden en een half uur later waren de klaar voor vertrek. De indeling was iets anders geworden dan gepland en kim reed in mijn bus en ik reed in de huurauto. De huurauto was een bijna nieuwe opel insigna. Voor mij was het de eerste keer dat ik in deze auto reed. Aan de schade te zien was het voor de vorige mensen die erin hadden gereden misschien ook wel de eerste keer geweest dat ze ooit in een auto hadden gereden. De achter en voorkant was al behoorlijk beschadigd met nog geen 5000 km op de teller.





Als eerste zijn we naar siurana gegaan. Daar aangekomen snel even de tenten opgezet. Vervolgens even het programma doorgesproken met kim en daarna samen gekookt. Ook Timo was daar aanwezig en die vergezelde ons nog even voor een biertje en een gezellig praatje. De dag erop was het doel om veel routes te doen. We hadden gesteld dat iedereen 10 routes ging klimmen die dag ( 5 flash en 5 on sight) tussen de 6a en 7a. Gezien de drukte vanwege het paasweekend was dit niet helemaal gelukt. Toch was het een geslaagde dag waarin iedereen veel routes had gedaan en waarin sommige mensen zich al aardig tegen waren gekomen in routes. Zelfs de routes tussen de 6a en de 7a waren hier niet allemaal even makkelijk en voor sommige zelf een grote uitdaging. Timo wist deze dag nog Kebrales 7c+ te onsighten een route waar ik erg veel moeite mee had en die ik erg hard vond voor de graad. Aan het begin van de vakantie had ik hier samen met Roman en Suzanne nog even in gespeeld en waren tot de conclusie gekomen dat dit niet makkelijk was voor 7c+. Het mooie aan de prestatie van Timo vond ik dat hij echt het killer instinct had. Vaak zie je bij klimmers dat ze wel een poging doen om een route onsight te klimmen, met andere woorden; ze kjiken wel hoe het loopt en hoe ver ze komen. Hij probeerde de route vol overgave en het lukte hem dan ook.

Nieuw soort banaan??



Dag 2 van de stage stond had voor iedereen een andere indeling. Tabitha en Daan gingen een route proberen die ik had aanbevolen. La Muerte del Sponsor (7b+) een route die erg technisch is en waarvan ik dacht dat het voor beide een goede uitdaging zou zijn. Aan het einde van de dag kwamen zowel Tabitha al Daan met deze schitterende route op zak terug naar de auto. Helaas was ik er niet bij geweest maar blijkbaar was het voor beide een spannend gevecht geweest waarin ze mentaal ook erg op de proef waren gesteld. Bob en Elko hebben deze dag gebruikt om routes te onsighten, helaas vanwege de zon viel dit plan een beetje in het water. Stefan heeft in la cara qui no miente (8a+) gewerkt. Het klimmen op collonnetes was toch wel nieuw voor hem en was daardoor ook wel een uitdaging. Het plan was ook om de derde dag in siurana te gaan klimmen en daarna naar St Linya te gaan. Vanwege de slechte weersvoorspellingen hebben we de plannen veranderd en zijn de dag erop naar St Linya vertrokken.

Dag 3 was toch anders dan in de planning stond, zo fexibel als dat we waren hebben we snel even het programma wat aangepast. In St linya zat voor iedereen nog genoeg om te klimmen. Ondanks dat het een grot is zitten er aan de zijkanten toch nog wel wat rechte en licht overhangende routes. Vanaf 7c zit er dan ook genoeg om te klimmen. Iedereen heeft die dag ondanks de regen lekker kunnen klimmen. De meeste hebben een project uitgekozen waar ze dan na de rustdag mee verder zouden gaan.

Dag 4 Rustdag
De rustdag stond in het teken van een alternatief programma. Mij was gevraagd om wat oefeningen te doen met dynabands, maar het eerste wat ik ´s ochtends tegen kwam was Tim (aka Sjon) in zijn trainingspak met bijbehorende slippers. Het enige wat eigenlijk nog tekort kwam waren de witte sportsokken die hadden het plaatje compleet gemaakt.



Na deze encounter met Sjon hebben we ons omgekleed en zijn we gaan hardlopen. Ook voor mij was het al weer 2 maanden geleden dat ik gelopen had en maakte me toch al wel een beetje zorgen dat ik zelf ergens in de berm zou belanden. Het doel was om vanuit het voetbalveld naar de grot te lopen en terug. Dit was een redelijk vlakke zandweg en heen en terug was het ongeveer 4,5 km. Ik begon met Elko op een rustig tempo en Daan kon goed volgen. Later hebben we het tempo opgevoer en zijn we halverwege even gestopt om op de rest te wachten. Terug aangekomen bij het voetbalveld was het gat met de laatste uit de groep opgelopen tot meer dan 10 minuten. Blijkbaar hadden veel mensen toch moeite om een stukje hard te lopen.

De rest van de dag hebben we verschillende oefeningen gedaan; Sprinten, Verspringen, oefeningen met de dynabands, opdrukken en acrogym. S´avonds zijn we met de hele groep gezellig uit eten geweest.

Dag 5 en 6 stonden in het teken van het afronden van de projecten. Bob klom zijn 2de 7c+ Daan klom een 7c+ op een licht overhangende wand. Stefan wist nog een 8a+ te doen en veel progressie te boeken in een andere 8a+. Elko wist zijn eerste 8a te klimmen en Tabitha wist haar eerste 7c te klimmen. Vanuit mijn oogpunt een geslaagde week. Bijna iedereen heeft op zijn manier toch een moeilijke route kunnen klimmen. Daarnaast denk ik, en dat i s misschien nog veel belangrijker dat h et een erg leerzame week is geweest voor iedereen.






Ik vond het zelf ook een erg leuke week. Ik merkte ook echt dat ik het weer erg leuk vond om zo met de jeugd bezig te zijn. Op het vlak van bewegingen, inzicht en cognitieve factoren merk ik dat ik hun iets te bieden heb en het is leuk om te merken dat eht dan ook effect heeft. Ik ben dan ook weer erg gemotiveerd om iets met mijn nieuw verworven kennis te gaan doen als ik weer terug ben.

Afgelopen week was een rustweek voor mij. Zoals ik ook al eens in mijn artikel in de BLOK schreef is rust een belangrijke factor van je training en je zou bijna zelf vergeten om rust te nemen op zo´n vakantie. HEt was een goed keuze om dat in de week te doen dat JO er was. Daardoor kon ik me met hun bezig houden en waren de dagen niet zo lang en saai. Afgelopen dagen heeft het erg veel geregent 2 dagen terug heb ik nog een 8a gedaan in de stromende regen en gisteren heb ik nog een natte 7b en een erg natte 7c ge onsight. Met name die 7c was een bijzondere ervaring. Het begin zag er droog uit maar met name het einde was echt heel nat. Zo nat zelf dat als ik aan het einde van de route mijn vingers in een pocket stak er eerst water uitspoot voordat ik de greep vast kon houden. Geeft wel een hele andere dimetie aan het klimmen en het maakt het in ieders geval spannend. Maar goed hopelijk word het morgen beter weer.

Tot snel

Tijdje terug

Het is al enige tijd geleden dat ik op mijnblog heb geschreven. Steeds had ik te weinig tijd om een berichtje te typen. De afgelopen weken is het er druk geweest. Te beginnen bij Woe 25 maart. Ik heb die dag mijn twee vrienden uit ijsland op het station gezet.Na 3 weken met elkaar hebben doorgebracht was het tijd vvoor hun om terug naar huis te gaan. We hebben echt een super leuke tijd gehad waarbij ze op de laatste dag van de trip beide nog een project af hebben kunnen ronden. Ik had weer 2 dagen in Migranya Profunda gewerkt. Het probleem bij die route was dat ik de eerste crux op 15 verschillende manieren kan klimmen. Grappig wel is dat ik de methode die ik 2 jaar geleden heb gebruikt niet meer kan maar daarvoor heb ik nu wel verschillende andere methodes terug gekregen. Het lastige is dus om te kiezen voor 1 methode. Voor alle methodes valt iets te zeggen. Tijdens het uitwerken had Paul Lahaye nog de volgende foto´s gemaakt.








Hieronder ook nog een foto van mij Isolde en Remmelt ook gemaakt door Paul Lahaye



Hieronder nog even een heerlijk Mcdonnalds momentje van onze ijslandse boys, puur genieten zoals je ziet.

Nadat ik de jongens op het treinstation had gezet ben ik in gaan checken in een hotel in salou. Aangezien dat bijna net zo duur was als ergens op een camping slapen en deze kamer voorzien was van een ligbad was de keus niet zo moeilijk. Na een dagje heerlijk relaxen heb ik de dag erop Mike even van het vliegveld opgehaald, hij ging bij een vriend op bezoek in barcelona want die was jarig. Na een snel hapje en een drankje heb ik ook mike weer op het station gezet.

Mike vroeg mij eerder die dag nog of ik al eens aan was gehouden met mijn bus. Ik vertelde hem toen dat ik alleen nog maar een routine check had gehad. Later die dag werd ik door een politie auto met zwaailichten aan de kant gedrukt, onvriendelijk werd er naar mijn papieren gevraagd. Al mijn gegevens werden nagecheck en uiteindelijk kreeg in mijn papieren weer terug stapten ze weer terug in hun auto en lieten mij een beetje verbaasd achter. DE politieagent kon nog net een gebaar maken waar ik uit op kon maken dat ze niet naar mij op zoek waren. Later die avond kwam Miriam aan die ik van het vliegveld in Reus op ging halen. We zijn naar Siurana gereden en zouden de dag erop wel kijken waar we gingen klimmen. Onderweg in de bergpassage merkte ik dat de auto niet reed zoals de bedoeling was. Voordat ik tijd had om te kijken werden we al weer gestpt door de politie dit keer weer voor een routine check. Nadat alles ok was konden ze mij mooi even bijschijnen terwijl ik om 1 uur mijn band stond te verwisselen.

De dag erop waren Miriam en ik beide niet zo snel met opstaan. Door de vertraagde vlucht en de band was het toch al snel 3 uur voordat we gingen slapen. De dag erop was het heerlijk weer en hadden we besloten om lekker veel routes te gaan doen die dag. Ik had ook al wel weer genoeg van al dat projecten en realiseerde me aan het eind van de dag dat door al dat pojecten in moeilijke routes het plezier wel eens even vedwijnt wat ik normaal heb in het klimmen. We deden die dag beide 10 routes varierent van 6a tot 7a.


De dag erop werden we wakker in Miriam had nog een project dat ze nog graag wilde afronden. DE keer ervoor had ze twee dagen gewerkt in Tagediebe (7c) een recht/neigende 7c op kleine randjes. Nadat ze snel met de clipstick de setjes erin had gehangen heeft ze hem even toprope uitgewerkt. Daarna even wat gegeten en was het tijd voor een poging. DE poging ging erg soepel en alleen bij het einde leek ze even wat moeite te hebben. Ze kon de ketting soepel clippen en zo was haar eerste 7c een feit. Leuk om te melden was dat ze ook nog nooit 7b of 7b+ had geklommen.
Hieronder de foto´s van Tagediebe die door Paul Lahaye zijn gemaakt.





Later die dag had ik nog even Cop de cigala (8a+) uitgewerkt. Het uitwerken heeft enige tijd in beslag genomen, maar na een korte rust wist ik deze route makkelijk uit te klimmen. Het voelde allemaal erg makkelijk aan zeker voor de graag 8a+ . Misschien word het dantoch tijd om wat moeilijkers te gaan proberen. Die avond zijn we met Paul, Isolde, Remmelt , Marieke ik en Miriam heerlijk uit eten geweest in Siurana. De menukaart was wat onduidelijk in het Catalaans maar het eten was prima.





De laatste dag van Miriams korte trip zijn we nog een dagje naar grau del massets geweest ik had daar nog een verticale 7c+ die ik af wilde maken en ik had een 7b+ aangeraden gekregen, beide routes waren gelukt en ik had dan ook een voldaan gevoel voor die dag. Miriam had nog even in de 7b+ gespeeld maar zal daar nog een keertje voor terug moeten komen.

De dag erop heb ik Miriam op het vliegveld gezet en Tim mastik opgehaald. We zijn die dag naar wat sectoren gaan kijken waaronde het zandsteen gebied onder siuranella central. Dit zag er nog niet eens zo beroerd uit alleen wat jammer was dat e zo weinig op geklommen werd. Hieronder een foro van het gebied.



Siuranella Central



Zekeren op z´n Spaans



De dag erop zijn we naar Siuranella gegaan waar Ik nog een verticale 8a heb gedaan. Ik had een goede onsight poging maar uiteindelijk was dit toch niet echt een route die erg geschikt was hiervoor. Ik was erg blij datik deze route uiteindelijk nog heb weten te klimmen omdat het niet mijn stijl was en een route was die voor mij erg moeilijk aan voelde.

De dag erop hadden we met Timo afgesproken en zijn we met z´n drieeen gaan klimmen. Ik ha dMigranya nog een keer uitgewerkt en heb uiteindelijk gekozen voor een goede en stabiele methode. Timo wist mij nog even een hart onder de riem te steken door te vertellen dat ik die route makkelijk moest kunnen klimmen. ZEker als je er dan al zo´n tijdje inbezig bent is het af en toe moeilijk om er zelf in te geloven.

De afgelopen 2 dagen zijn Tim en ik naar Terradets geweest. Voor mij eigelijk maar met 1 doel en dat was nog een 8a On sight te klimmen. Dit gebied leent zich er uitstekend voor en het is ook een stijl die mij goed ligt. DE eerste 8a die ik probeerde mislukte, een natte Tuffa, en een verkeerde beslissing zorgde ervoor dat het geen geslaagde poging werd. Met de tweede 8a had ik meer geluk. Ik had nog een tijd staan te twijfelen of ik deze wel wilde proberen. De Colonnettes bovenin zagen er maar lastig uit. Ook was ik hier vaak niet zo in thuis, maar goed die niet waagt.... Na een makkelijk begin kwam ik aan bij de colonnettes ik was helemaal verzuurd en dacht steeds nog 1 lastige greep en dan val ik er echt uit. Toch kwam er steeds weer een redelijke greep. Ik kon het setje niet clippen en ineens bedacht ik dateen kneedrop uitkomst zou bieden dit lukte en ik kon het setje clippen. Ik kon doorvechten tot een redelijke rust. Hier kon ik eenbeetje herstellen, maar ikw as al zo diep gegaan dat een goed herstel onmogelijk was. Het einde zag er tricky uit. Ik had de situatie goed ingeschat behalve de laatste pas. Vanuit een ondergreep naar een veel slechter randje dan dat ik had verwacht. Ik dacht links de verlossende zijgreep......al mijn hoop daarop gezet ging ik daarnaar toe. Dit bleek alleen een sloper te zijn, ik dacht dat de greep misschien verder zat en zette mijn rechter voet op niks, mijn linker op een randje en gooide mezelf om de kant, gelukkig zat hier de verlossende greep. Ik was helemaal gesloopt maar het was gelukt. De rest van de dag heb ik een beetje glazig voor mij uit zitten te kijken k was nog nooit zo diep gegaan in een route.

Tim wist in de 2 dagen dat we in terradets waren zijn eerste 2en tweede 7b+ van de trip te klimmen en ik kon nog een 8a+ en een 7c+ klimmen.

Nu ga ik snel naar het vliegveld om Jong oranje op te halen

Tot snel