Na een lange radiostilte leek het mij weer eens een goed idee om wat met mijn blog te gaan doen. Sinds de vorige post ben ik lange tijd geblesseerd geweest en er was daarom weinig op klimgebied om te posten.
Niet dat er gedurende dit jaar niks spannends is gebeurd maar door mijn blessure was mijn aandacht wat meer gericht op andere zaken.
Ijsland
In Februari 2011 ben ik naar Ijsland geweest om Valdimar eens op te zoeken en te ervaren hoe Ijsland in de winter is. Het was een geweldige ervaring en het land heeft een goede indruk achter gelaten. Gedurende de twee weken die ik in Ijsland ben geweest heb ik me verbaasd over hoe groot dat land eigenlijk is en hoeveel routes en boulders er nog geopend kunnen worden. Valdimar had mij meegenomen naar het klimgebied Hnappavellir. Door alle smeltende sneeuw en de watervallen die van de rots af liepen krijg je alleen een heel ander beel dan wanneer er een mooi zonnetje staat. Al met al wel een mooi gebied met veelal korte en boulderachtige routes. Gedurende de 10 dagen dat ik daar ben geweest hebben we allerlei soorten weer voorbij zien komen.
We hebben enkele schitterende dagen gehad maar ook storm met windsnelheden van boven de 150 km/h. Opvallend was dat deze uiterste binnen een tijdsbestek van 24 uur op konden optreden. Wat veel indruk heeft gemaakt is wandeling naar een plek met veel vulkanische activiteit. Dit was ook de eerste keer dat ik door zo'n diepe sneeuw heb gelopen, over 3 km hebben we dan ook 3 uur gedaan. We hebben nog een nieuw gebied gevonden een beetje gelijkwaardig aan Hnappavellir alleen dan minder overhangend. Hier was nog geen route behaakt en nog plek voor meer dan 400 routes.
Jammer dat het alleen zo ver weg lag van Reykjavik. Van alle klimgebieden die we gezien hebben heeft Vesturhorn wel het meeste indruk gemaakt. Valdimar had al eens gehoord dat hier veel potentie was om nieuwe boulders te openen. We hebben niet eens heel het gebied gezien maar het zag er geweldig uit. Mooie blokken met goede landingen en zo ver je kon kijken granieten blokken.
Impressie Vestuhorn
Na Ijsland ben ik weer gaan proberen te klimmen, in eerste instantie ging dat erg goed. Ik had het rustig aan opgebouwd, maar toch was het steeds wel wat gevoelig. Uiteindelijk ging het steeds beter tot ik weer op een niveau van rond de 7a zat. Ik merkte toen al wel dat ik veel aan stabiliteit in mijn schouders had verloren. Met name mijn linker schouder begon steeds gevoeliger te worden.
Bali
Eind mei ben ik samen met Vivienne vertrokken voor 2 weken Naar Bali (Indonesië) Het was niet mijn eerste keuze voor een verre reis maar ben blij dat ik toch mee ben gegaan. Ik heb echt ontzettend genoten van onze vakantie in Bali. De reis viel me erg mee, kan nooit zo goed stil zitten maar gelukkig was er een goede supply aan films en series aan boord. In Bali aangekomen hebben we tegen alle adviezen toch een scooter gehuurd omdat we graag iets van het eiland wilde zien.
We hadden een klein kaartje waar 60% van de wegen niet op stond maar al met al hebben we toch de weg kunnen vinden. Iedereen rijdt daar kris kras door elkaar en auto's worden links en recht ingehaald door scooters. Eigenlijk levensgevaarlijk en ieder jaar weer belanden tal van toeristen in het ziekenhuis. Ik heb wel even moeten wennen aan de rijstijl maar na enkele dagen had ik de smaak te pakken. Uiteindelijk denk ik dat je het beste maar met het verkeer mee kunt gaan. Dit hield dan wel in dat ook wij links en rechts overal tussendoor moesten schieten. We hebben uiteindelijk een plan gemaakt om het hotel te verlaten en een 3 daagse tocht om het eiland te maken.
De trip begon met een lekke band en kort daarna werden we staande gehouden door een agent. Wij waren zo ongeveer de enige niet Balinezen op een scooter en als dat nog niet genoeg opviel dan was het wel onze felgekleurde zomerkleding en teenslippers. Aangezien ik geen internationaal rijbewijs heb kregen we dus een bekeuring. We waren hier al voor gewaarschuwd en in eerste instantie moesten we 500.000 rupiah betalen. Ten minste dat liet de zeer onvriendelijke agent ons in zijn boekje zien. We hadden de tactiek van tevoren al bepaald en hebben de agent uiteindelijk voor 100.000 rupiah omgekocht wat zo'n 8 euro is.
De rondreis was een bijzondere ervaring omdat je op plekken komt waar je normaal met een excursie niet zo snel komt. Bali zelf is erg toeristisch maar zodra je het binnenland ingaat zien je een hele andere kant van Bali. We hebben op Bali veel dingen gezien en gedaan waaronder; gesnorkeld, gedoken waarbij we ook Manta roggen hebben gezien, 6 dagen gesurft en we zijn nog een dag door de jungle gaan raften. Toen we uiteindelijk weer terug naar Nederland gingen hadden we in totaal 900 km op de scooter rond gereden en zo een hele mooie goede indruk van Bali gekregen.
Tijdens het Raften op Bali voelde ik mijn linker schouder al. Een stekende pijn als ik flink aanzette met peddelen. Na Bali wilde ik weer gaan klimmen maar had toch weer opnieuw een beetje last van mijn vinger. Met de schouder ging het eigenlijk wel. Achteraf gezien ga je dan juist bewegingen ontwijken waarbij je last hebt waardoor je een hele verkeerde belasting op de schouder krijg. Toch leek het erop dat het steeds weer wat beter ging. Totdat ik bij monk mijn enkele flink kneusde. Tijden mijn werk kon ik alleen nog maar zittend behandelen waardoor mijn schouder toen echt geblesseerd is geraakt. Ik kon vanaf toen dus ook niet meer klimmen. Erg demotiverend om iedere keer weer te starten met klimmen en dan weer te moeten stoppen. Ik had al eens zo'n episode gehad in december waarbij ik ook weer begonnen was en toch weer opnieuw last kreeg.
Gelukkig kon ik mijn gedachte even van het klimmen afzetten en me richten op mijn werk. Daarnaast hadden Vivienne en ik besloten om ons piepkleine appartementje midden in het centrum van Tilburg te gaan verruilen voor een "echte" woning aan de rand van Kaatsheuvel. De woning heeft twee verdiepingen en is voor ons, verhuurd geweest als senioren woning. Ons geluk was dat de woning gerenoveerd werd voordat wij erin kwamen. Beneden een nieuwe keuken, wc en badkamer en ook boven een nieuwe badkamer.
De rest moesten we helaas zelf doen. De tuin is erg groot (25 meter diep) en ook de ligging (zuidwesten)is erg prettig. Voor binnen en buiten hadden we nog van alles nodig dus maanden voordat we erin konden was ik het internet al af aan het struinen op zoek naar hout, meubel en spullen die we nodig hadden. De meubels hebben we uiteindelijk zelf gemaakt waardoor we wel enkele maanden aan het klussen ben geweest.
Spanje
Tijdens de verbouwing en verhuizing heb ik niet meer geklommen. Ik had een vakantie geboekt in oktober om dan met Valdimar te gaan klimmen in Spanje. In mijn achterhoofd had ik bedacht dat ik het klimmen dan rustig buiten op kon bouwen. In de aanloop naar deze vakantie heb ik veel oefeningen gedaan met een dynaband.
Ik ben zelf gaan experimenteren hoe ik het beste mijn schouder kon trainen. De standaard oefeningen kent iedereen wel maar dat maakt een geblesseerde schouder vaak nog niet klaar om weer te gaan klimmen. Eenmaal in Spanje aangekomen ben ik heel rustig weer gaan klimmen. De nadruk lag voor mij op het plezier weer terug te vinden in het klimmen en zonder pijn te kunnen klimmen.
De eerste drie dagen was ik alleen met Valdimar en daarna is Vivienne een week langs gekomen. We hadden gepland om naar Barcelona te gaan. Vivienne en ik waren er al eens eerder geweest maar omdat ik toen zo nodig alle highlights in een middag te voet wilde doen had de stad niet zo'n goede indruk achter gelaten.
Deze keer hadden we het anders aangepakt en zijn we lekker van terras naar terras over La Rambla gaan zwalken. Het was super mooi weer en hebben een heerlijke dag gehad. Het klimmen ging ook steeds beter. Al snel kon ik weer 7a's on sight klimmen en na 2,5 week klimmen kon ik tot mijn eigen verbazing een 7c flashen. De laatste anderhalve week ben ik steeds meer "moeilijke" routes gaan klimmen en heb zo de belasting langzaam opgevoerd. Mijn focus lag met name op langere routes.
Ik had een mooie sector gevonden die recentelijk ontwikkeld was. Culample 4 is een nieuwe sector in Margalef met geweldige routes. Licht overhangend met mooie technische routes. Ik had me als doel gesteld dat ik wel graag nog een 8a wilde klimmen voor mijn 28ste verjaardag. Enkele dagen voor het einde van de trip had ik Laura (8a) op Balco de L'ermita geprobeerd maar dit voelde helemaal kansloos omdat de crux helemaal op het einde zat. Op de klimdag (11-11-11) lukte het me El guardià (8a) te klimmen in de sector Culample 4. Ik was erg blij maar ook totaal verrast. Ik had de route goed uitgewerkt maar de route voelde moeilijk aan en Valdimar had de route ook al geprobeerd maar zonder succes. Ik kon de route heel relaxed klimmen in de eerste poging na uitwerken. De route voelde niet aan alsof het op mijn tandvlees was en ik had nog tijd genoeg om onderweg te genieten.
Valdimar kon zijn project (Darwin Dixit 8b+) klimmen wat wel grappig was aangezien we elkaars zekerpartner waren bij onze eerste 8b+sen. Hij kon ook nog de mooie route Sargantana Killer (8a+) klimmen op zijn laatste klimdag. Al met al een zeer geslaagde klimtrip waardoor ik weer echt zin heb gekregen om te gaan klimmen.
Als ik zo terug kijk moet ik wel zeggen dat ik erg verbaas ben over hoe snel het niveau weer terug is gekomen. Natuurlijk zit ik niet op het niveau waar ik was voor mijn blessure maar ik moet wel zeggen dat het niet onmogelijk voelt om daar weer op terug te komen. Het afgelopen jaar heb ik weinig gesport, wel heb ik goed op mijn voeding gelet en veel oefeningen gedaan voor core stability. Daarnaast heb ik hopelijk geleerd om beter met mijn lichaam om te gaan. Blessures horen er nu eenmaal bij zeker als je probeert steeds de grens te verleggen. Hopelijk weet ik de volgende keer beter wanneer ik moet stoppen
Dit is een gebiedje in de Eifel wat er in de topo erg mooi uit zag. Bij aankomst moet ik zeggen dat het me een beetje tegen viel. Veel boulders waren bedekt onder een dikke laag mos. Nadat we ons daaroverheen hadden gezet hebben we toch nog een dag heerlijk geboulderd. Veel van de boulders konden wel een borstel gebuiken maar na het borstelen kwamen er mooie boulders tevoorschijn. Een boulder konden we die dag niet klimmen. Kernspaltung 7c+/8a is een licht overhangende boulder met een krachtig begin gevolgt door een klein sprongetje. De staande start konden we wel doen maar de zitstart lukte nog niet. Ik had al wel het idee dat ik deze boulder wel moest kunnen klimmen. Bij terugkomst in de klimhal had ik deze boulder even nagebouwd aangezien het makkelijk was soortgelijke bewegingen in de hal te schoeven. 
Voor oud en nieuw hadden we tickets geboekt om met z'n vieren (Vivienne, ik, Maartje en Erik) naar Margalef te gaan. Ik heb nooit iets gehad met oud en nieuw en daarom was dit voor mij de ideale kans om het land te ontvluchten. Oudejaarsavond heeft bij ons bestaan uit het kijken naar de zonsondergang op Balco de L'ermita en een groot vuur maken waarop we vervolgens lekker hebben gebarbecued onder het genot van een wijntje en een biertje. Het was voor mij veruit de beste oudejaarsavond tot nu toe. We waren om 22:30 eigenlijk alle 4 al wel klaar om naar bed te gaan. Na nog een klein drankje in de bar zijn we om 23:45 richting camping gegaan. Zonder enige streep vuurwerp gingen we het nieuwe jaar in waarna we om 12:01 in bed lagen. DE drie dagen dat we in Spanje waren hebben we schitterend weer gehad. De tweede dag was het het warmst, het was zelfs zo warm dat het te warm was om in Laboratori iets moeilijks te proberen. Ik kon de eerste dag Tsunami (7c) op laboratori afmaken. Daarnaast had ik nog een andere route geprobeerd waarvan ik dacht dat het 8a was. Uiteindelijk bleek het 8b/+ te zijn (Guiris go home) Ik kon niet alle passen maken maar ik moet wel zeggen dat het een geniale route was en dat het zeker de moeite waard is om deze nog een keer te proberen. De tweede dag kon ik tot mijn verbazing een 7c onsight klimmen op balco de L'ermita. De laatste klimdag waaide het 's ochtends erg hard enw as het bewolkt. Het heeft zelfs even wat geregend. 's middags klaarde het op en werd het opnieuw warm. Samen met Erik heb ik 7 routes geklommen op Cami de L'ermita daarna kon ik nog Laura afmaken die de keer ervoor niet lukte. 
Afgelopen weekend was ik met Ulf en Luuk nog een dagje gaan boulderen in de Eifel. Ondanks dat Ulf het niet zo zag zitten om naar Hohenfels te gaan wilde ik daar toch wel graag een paar uurtjes naar toe. Ik wilde namelijk kijken of ik door de training al wat sterker was geworden zodat ik de boulder nu wel kon klimmen. Na even kort te hebben uitgewerkt kwam ik tot de conclusie dat er een betere methode was dan dat ik vorige keer had uitgedokterd. Uiteindelijk met enkele kleine aanpassingen (waaronder 2 verschillende schoenen) kon ik de boulder redelijk snel klimmen. 
